کتاب "التعارف" ، پزشکی برای کسانی که با تاساوف مشکوک هستند توسط الکل آبادی
یکی از کتابهای استاندارد که صلاحیت آن در این علم به رسمیت شناخته شده است ، کتاب "At-Ta'arruf li Madzhabi Ahli al Tasawuf" است که توسط ابوبکر محمد بن اسحاق الکلابادزی البوکاری (درگذشت 380H / 990M) نوشته شده است. یا به اختصار "ابوبكر الكلابادزی". او یک دانشمند اهل حدیث صوفی بود که پیش از امام غزالی زندگی می کرد. فاصله بین سالهای درگذشت ابوبکر کلابادی و تولد امام غزالی حدود 68 سال است (امام غزالی در سال 1058 ه. ق به دنیا آمد). وی عنوان "تاجول اسلام" (به معنی: تاج اسلام) دارد. کارشناس فقه دانشکده فقه و کارشناس حدیث.
این کتاب حدود 222 سنت دارد. از نظر محل تولد و بزرگ شدن ، الکل آبادی در کلابادز ولسوالی در شهر بوخورو ، زادگاه بزرگترین امام حدیث ، امام البخاری متولد شد. اگرچه یک معاصر کاهن بخاری قبلی نیست (البخاری در سال 870 میلادی درگذشت ، یک 120 سال جدا از مرگ الکل آبادی) ، اما این امکان وجود دارد که تأثیر سنت علم حدیث در الکلبادزی کاملاً قوی باشد. خلاصه اینکه او دانشمند تصوف بود و متخصص حدیث بود.
با این حال ، به گفته عبدالحلیم محمود (شیخ الازهر 1970-1978) ، کتاب "At-Ta'arruf" قدیمی ترین ، دقیق ترین ، خالص ترین کتاب تصوف سیستماتیک مربوط به فهم تصوف ، آموزه های آن و شخصیت های آن است.
نقاط قوت این کتاب عبارتند از: در اواخر قرن 4 میلادی نوشته شده است. این همان زمانی است که تصوف به اوج بلوغ و کمال رسیده است. هم از نظر روش شناسی و هم از طرف شخصیت ها. مراحل قبلی ، دوره شکل گیری بود. بنابراین به طور طبیعی جوانب مثبت و منفی وجود دارد.
مزیت دیگر این است که این کتاب ، اگرچه قدیمی است ، اما به زبانی ارائه می شود که درک آن بسیار آسان است ، یک uslub (سبک زبان) که خیلی پیچیده و بی بال نباشد ، نظمی که در آن موضوع ارائه می شود سیستماتیک است و خیلی ضخیم نیست.
تعداد فصل های این کتاب 75 فصل است. با هر فصل ، بحث کوتاه ، کوتاه ، تا یک نکته است. این موضوع با موضوع بسیار مهمی در موضوع تصوف آغاز می شود ، یعنی دلیل این علم به عنوان تصوف خوانده می شود. بحث کتاب "At-Ta'arruf" بدون کاهش اهمیت موضوع بحث کوتاه تر است.
در این فصل اول ، الکل آبادی تعریف خاصی از تصوف ارائه نمی دهد. با این حال ، وی توضیح داد كه چرا شخصی به عنوان صوفی خوانده می شود كه صوفی است و چرا امالیه صوفی به عنوان تصوف خوانده می شود.
صوفی شخصی است که رفتار او به خاطر خدا کاملاً صمیمانه است و از خداوند عزت می بخشد.
دو موضوع مهم دیگر وجود دارد كه توسط الكلابادزی در این كتاب بیان شده است. یعنی در مورد شریعت و توحید (akidah). این مطالعه از توضیح معنای صوفیان در فصل اول اهمیت کمتری ندارد. زیرا ، در مورد این دو مشکل ، معمولاً تصوف درگیر می شود.
الکل آبادی توضیح داد که صوفیان در فقه نظر محتاط ترین (احوات) ، بیشترین اعتماد و قوی ترین فقه را می گیرند. به خصوص وقتی اختلاف نظر بین فقها (خبرگان فقه) وجود دارد.
در مورد دعای دعای الکل‌آبادی ، توضیح نگرش صوفیان ضروری است. به گفته وی ، سنت صوفی هرگز نمازهای واجب را دست کم نگرفته و به تعویق انداخته است. آنها توافق كردند كه نماز واجب بايد بلافاصله در آغاز وقت برآورده شود. آنها پایمال نمی شوند ، چه رسد به اینکه آن را رها کنند.
در فصل توحید ، عقیده الکلبادی همانند علمای سلف است. تاجزیم ، طاسیبی ، تاثیلی و دیگران وجود ندارد. توضیحات او در مورد عقیده بسیار ساده است (مخصوصاً برای اندازه دوران او) ، نه پیچیده ، نه خیلی فلسفی بلکه سیستماتیک ، هیچ عنصر شرک ندارد. حتی عناصری که بتوانند بحث را جلب کنند در این کتاب نیست.