Կատակում են Գյումրեցիները

“久姆里的笑话开玩笑Facebook群已经在智能手机上。”

Կատակում են գյումրեցիները նախաձեռնությունը սկիզբ է առել 2012 թվականին: Սկզբում ֆեսբուքում բացվեց խումբ: Խումբը մեզ է նվիրել Գյումրի Ինֆոտան համակարգող Լուիզա Պետրոսյանը:

Ինչու՞ հենց Կատակում են Գյումրեցիները: Սկզբում ուզում էինք միայն Գյումրվա կատակներ տեղադրել, որովհետեւ Գյումրեցի ենք:

Արսեն Վարդանյան Շիրակի բազե.

-Դեռեւս փոքր ժամանակից ունեցել եմ երազանք՝ անեկդոտների մեծ գիրք հրապարակել (նախագահ դառնալու երազանքս հլը մե կողմ դնեմ՝ ներկայիս նախագահի ականջից հեռու մնա, մարդ չիմանա): Պզդիկ ժամանակ միշտ կպատմեինք, Գյումրեցի դերասաններին օր հեռվից կտեսնեինք՝ մականուններով կհիշեինք՝ Ցեց, Նիկո, Իգոռիկ...Էն ժամանակ փոքր էինք՝ խելքներս ըդքան կհասներ, հմի դե ամոթ է ըդպես հիշենք մեծանուն դերասաններին: Հմի սիրուն ձեւով անցնել դառնալուց բարեւ կուդանք, կանցնինք, կդորմ էլ ամոթ կզգամ...

Ինչճօրա է, շատ չշեղվիմ, քանի բան ունիմ ըսելու՝ շուտմ ըսեմ: Հա՜, գուզեի գիրք ստեղծեի, որովհետեւ այլ մարզեր երտալուց հոգիս հանել էինք՝ անեկդոտ պատմե, հա անեկդոտ պատմե: Ես էլ ըսեցի էս մարդկանց բդի հաղորդակից դարձնեմ, թող իմանան, թող խնդան, լեննականցի եղնելը մեծ պատիվ է, էտ պատիվ պահելն է զոռ:

Էս խումբն օր ստեղծեցինք՝ առաջարկություն էղավ Ժուռնալիստների Ասպարեզ ակումբի խորհրդի նախագահ Լեւոն Բարսեղյանի կողմից, թե հբը Արսեն ջան, հավաքե՝ տպենք, մենք էլ անեկդոտներ ունինք մեր օրաթերթի մեջ: Իրար հետ դնենք, մեծ բանմ էղնի՝ հատընտիրի պես մե բանմ: Քոռն ի՞նչ գուզեր՝ ջուխտմ աչքի լույս: Մանկության առաջին երազնաքս ինչխօր թե իրականացման ճանապարհին է: Բայց թե լիքը խնդիրներ կան: Նախ չեմ ուզե հենց ըմբես գիրք հրապարակվի ու տարածվի: Գուզեմ, օր էտ գրքերը հասնին հասցեատերերին, կարդացող հատվածին՝ գրադարաններ, բուհ-եր, դպրոցներ, ու հատկապես սահմանամերձ գյուղեր: Հետո գուզեմ օր էտ գրքից ստացված շահույթն օգտագործվի Մինասի որմնանկարների պահպանության հարցում: Էն ժամանակ էլ Մինասը ժողովրդի համար է ստեղծագործել, հմի իրա ստեղծագործությունները պահելու կարիք կա, իսկ մյուս ժողովրդական ստեղծագործություններով՝ այս դեպքում անեկդոտներով, հույս ունիմ, օր հարցին թեթեւ լուծում կռնանք տանք: Շատ մեծ բան ըսեցի՝ տրամադրություններդ չքցեմ:

Մեկ էլ մե ռաջարկությունմ էլ կար: Պարոն Բարսեղյանն ըսավ, օր քաղաքի հայտնի մարդկանց սիրված անեկդոտները հավաքեմ, էտ պրոցեսը հլը օր ընթացքի մեջ է, բան չմնաց:

Մեկ էլ շատ կնեղվիմ, օր կսեն մե անեկդոտմ պատմե: Էս անեկդոտը հո դաս չէ, օր սերտեմ, գամ պատմեմ: Ինքնաբուխ բդի էղնի, օր համ ու հոտ տա, թե չէ ծույլիկ աշակերտի տպավորություն կթողնիս, էն ամենալավերը չես պատմե: Գիտեռք ընչի՞ ըսեցի ամենալավերը, որովհետեւ ամենալավերը պահի ու իրադրության տակ պատմվող անեկդոտներն են:

Հիմա ունենք հավելված եւ հույս ունենք կսիրվենք հասարակության կողմից