বাংলাদেশের চার নীতি

چهار اصل بانگباندو و چهار رکن بنگلادش

چهار اصل بانگباندو و چهار رکن بنگلادش

ظهور شیخ مجیب الرحمن بزرگترین رویداد در تاریخ بنگلادش است. دستاورد بانگابندو به ایجاد یک دولت مستقل غیر اشتراکی بر اساس زبان محدود نمی شود. در تاریخ سیاسی، او به اندازه قهرمان افسانه ها درخشان است. ماتسینی و گاریبالدی در ایتالیا، جورج واشنگتن در ایالات متحده و مهاتما گاندی در هند. بانگباندو شیخ مجیب الرحمان قهرمان بزرگی برای استقلال بنگلادش است. هدف اصلی او ایجاد ثبات برای مردم کشور با تصویب قانون اساسی جدید پس از استقلال بود.

هدف اصلی بانگباندو از دستیابی به استقلال، شکستن ساختار سیاسی، اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی حکومت قدیم پاکستان بود. و سیاست مردم بدبخت و زحمتکش، اقتصاد سوسیالیستی به نفع توده ها، تحقق بنگال طلایی رویاها از طریق استقرار فرهنگ کشور خود. به همین دلیل است که بانگباندو می گفت: "ما دموکراسی استثماری می خواهیم، ​​ما دموکراسی استثمارگران را نمی خواهیم." بانگاباندو دموکراسی را با استثمار که برای مردم استثمار شده است درک می کرد. به نفع مردم استثمار شده و توسط آنها اداره می شود. مخصوصاً دهقانان، مردم بدبخت و زحمتکش که هیچکس نتواند آنها را استثمار کند. بانگاباندو بر وحدت ملی به عنوان پایه اولیه برای ساختن بنگال طلایی و عاری از استثمار تأکید کرد. بانگابندو در مورد ایجاد وحدت ملی در میان توده های عقب مانده و نادیده گرفته شده و افراد، احزاب و نیروهای میهن پرست در یک جامعه تقسیم شده طبقاتی قاطعانه بود.

در اوایل سال 1982، رهبران لیگ عوامی شروع به تبلیغ ایدئولوژی جدید حزب کردند. ناسیونالیسم، دموکراسی، سوسیالیسم و ​​سکولاریسم اعلام شده توسط بانگباندو - این نظریه مبتنی بر این اصل دولتی، مجیبیسم نامیده می شود. در کمپین سراسری مجیبیسم، رهبران و فعالان لیگ عوامی اعلام کردند که هدف این نظریه متحد کردن ملت بنگالی است.

توضیح بانگابندو از مجیبیت چنین بود: من فقط می توانم آنچه را که از آن به عنوان مجیبیت یاد می شود، بگویم. قبل از هر چیز من به دموکراسی اعتقاد دارم، در کنار اعتقاد به دموکراسی، قاطعانه معتقدم که توسعه دموکراسی تنها در جامعه ای عاری از استثمار امکان پذیر است. به همین دلیل است که من از دموکراسی و سوسیالیسم صحبت می کنم. من همچنین معتقدم که همه ادیان در بنگلادش از حقوق برابر برخوردار خواهند بود. منظورم سکولاریسم، آزادی مذهب است. در پایان، مهمترین چیز نیاز به الهام بخشیدن به فرهنگ، زبان، فرهنگ و کل محیط بنگالی است. چیزی که من آن را ناسیونالیسم می نامم. (منبع: قانون اساسی جمهوری خلق بنگلادش، پیشنهاد)

در 16 و 17 فوریه 1972، اولین جلسه پارلمان اجرایی مرکزی اتحادیه عوامی حاکم در بنگلادش مستقل به رهبری بانگباندو برگزار شد. در این نشست ناسیونالیسم بنگالی، دموکراسی، سکولاریسم و ​​سوسیالیسم به عنوان اصول دولتی انتخاب شدند. قول داده شد که بنگلادش مستقل بر اساس این چهار اصل بسازد.

قانون اساسی بنگلادش نیز برخی از اصول اساسی دولت را تعیین کرده است. در مقدمه قانون اساسی بزرگ بنگلادش آمده است که آرمان ها یا آگاهی های بزرگی که ملت قهرمان بنگالی ما را برانگیخت تا خود را وقف مبارزه آزادیبخش ملی کند و جان شهدای قهرمان را فدا کند، عبارتند از: ناسیونالیسم، سوسیالیسم، دموکراسی و سکولاریسم و ​​سکولاریسم. اصول این قانون اساسی بزرگ قسمت دوم قانون اساسی اولیه 1972 شامل اصول اداره کشور از اصل 6 تا 25 است.