این برنامه درباره منشا Upanishads و آیه مانترا می گوید.
Upanishads چهارمین یا آخرین سطح از ادبیات ودیک است. معنای تحت اللفظی کلمه Upanishad این است که فرد باید در تنهایی با گورو بنشیند و دانش دریافت کند ، یعنی دانش غیبی. با این حال ، با توجه به استفاده ، این کلمه به کتابهای خاصی که در آخرین مرحله از ادبیات ودیک نوشته شده است ، اشاره دارد. چهار بخش از کتاب های موجود در ادبیات ودیک عبارتند از Sanhita ، Brahman ، Aranyaka و Upanishads. با این حال ، طبق رسم ودایی ، جنگل متعلق به براهینز و اوپانیشادها متعلق به جنگل هستند. هر برهمن و آرانیاکا در نظر گرفته می شوند که با یک سامهیتا منفرد در ارتباط هستند ، به طوری که در پایان اوپانیشادها نیز مورد توجه قرار می گیرند.
تعداد اوپانیشادها نامعین است ، اما سیزده Upanishads به عنوان رئیس و باستانی شناخته می شوند. آنها عبارتند از: (Rigveda) Aitareya، Kaushitaki، (Samveda) Chandogya، Ken، (Krishna Yajurveda) Tittiriya، Katha، Shwetasvatara، Maitrayaniya، (Shukla Yajurveda) Brhadaranyaka، Ish، (Atharvaveda) Mundak، Prasna. برخی از اینها فقط در آیه و بقیه در نثر-آیه تشکیل شده است. دوره ترکیب به طور کلی دوره قبل از بودایی (قرن ششم قبل از میلاد) است.
در اوپانیشادها بود که نخستین بار اندیشه فلسفی هند ظهور کرد. Upanishads راهی برای خلاص شدن از شر پیچیدگی های قربانی خسته کننده دوره قبل ، قضاوت مو در مورد فعالیت ها و غیره پیدا می کند و یک قلمرو جدید در دنیای فکر است. برخی از نکات مربوط به زندگی اجتماعی معاصر نیز در برخی از Upanishads یافت می شود. به گفته برخی ، نخستین پیشرفت آگاهی علمی نیز در اوپانیشادها یافت می شود.
اکنون برنامه را بارگیری کنید و خواندن را شروع کنید.
اگر از برنامه ما خوشتان آمده است ، امیدوارم که به شما امتیاز 5 ستاره داده شود و فراموش نکنید که این برنامه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید. از اینکه با ما ماندید متشکریم.