Grimms’ Fairy Tales – Public D

مجموعه ای از افسانه های برادران گریم ، یعقوب و ویلهلم.

جیکوب و ویلهلم گریم ، که معمولاً به عنوان برادران گریم شناخته می شوند ، در درجه اول نویسندگان نبودند بلکه متکلمان دیگری بودند که نام آنها هنوز هم در زمینه زبانشناسی به خوبی در خوانندگان داستان های پری مشهور است. قانون گریم یک قانون اساسی در مطالعه زبانهای هند و اروپایی است و فرهنگ لغت زبان آلمانی عمدتاً کار آنهاست. هرچند که این افسانه ها همیشه توسط کودکان خوانده می شدند ، اما به معنای نمایش فرهنگ آلمان در بنیادی ترین سطح آن نیز بود. گریمس تصور می کرد که فرهنگ در سطح افراد عادی در خالص ترین شکل آن وجود دارد و کمترین تأثیر آن در روایات خارجی است.

در اواخر قرن هجدهم ، پس از قرنها رکود فرهنگی ، آلمان یک رنسانس فرهنگی را تجربه کرد که باعث افتخار همه چیز آلمانی شد. افسانه ها سهم Grimms از آن گل بود. آنها یکی از بزرگترین و قطعاً مشهورترین مجموعه های ملی است. از معروف ترین داستان ها می توان به "هانسل و گرتل" ، "سفید برفی" ، "غاز طلایی" ، "دختر غاز" ، "Rumplestiltskin" ، "شاهزاده قورباغه" ، "درخت درخت عرعر" و "سفید برفی" اشاره کرد. و رز قرمز ، "و اینها و بسیاری دیگر به عنوان یک مورد غیرقابل انکار کودکی در جهان غرب بدل شده اند. در بسیاری از موارد ، کتابهای محبوب کودکان به سرعت تاریخ می شوند و یا کتابهای جدیدتر در پس زمینه آن شلوغ می شوند ، اما داستان های افسانه گریم همچنان به عنوان اولین بار منتشر می شود. نسخه های جدید داستان های مجرد یا کل مجموعه هر سال همچنان ظاهر می شوند.

اصطلاح افسانه هم برای داستانهای كودكان كه به صورت شفاهی ایجاد شده اند و هم برای داستانهای ادبی مانند داستانهای هانس كریستین اندرسن كه تقلید از فرم folktale است ، استفاده می شود. داستان های برادران گریم واقعی هستند و به همین ترتیب ویژگی های خاصی دارند. آنها ناگزیر كوتاه هستند ، در ساختار و زبان به موازات آشكار و تكرار می پردازند ، توضیحات مختصر و مختصر است ، شخصیت ها كلیشه های بدیهی هستند ، تنظیم در مكان و زمان معمولاً مبهم و عمومی است ، حیوانات می توانند صحبت كنند و جادوگری امری عادی است. از آنجا که آنها بسیار سبک هستند ، تمرین بسیار کمی لازم است تا یاد بگیریم که به طور مؤثر بگوییم هر نوع فولکلت را بگوییم. گریمز در طی هفت نسخه ای که در زمان زندگی آنها منتشر شده است ، زبان داستانها را به طرز گسترده ای تصحیح کرده است ، اما این واقعیت که این داستان ها به شدت قابل روایت هستند ، ماهیت شفاهی آنها را نشان می دهد.