Murama

مسیر نمایشگاه عکس واقعیت افزوده در دیوارهای ماهیگیری Montreuil.

آیا می خواهید دیوارهای ماهیگیری مونتروی (*) را کشف کنید، از خاطرات گذشته و فعلی این مکان میراث استثنایی که کمتر در سن دنیس شناخته شده است، بدانید؟

برنامه Murama سفری از نمایشگاه های عکس در واقعیت افزوده را به شما ارائه می دهد که توسط لولیتا بوردت طراحی شده است، نتیجه غوطه وری او به مدت چهار سال در Caravana Obscura خود، کاروانی که به یک دوربین فیلم غول پیکر مجهز به آزمایشگاه توسعه تبدیل شده است.

این نمایشگاه‌ها پرتره‌های حاصل از برخوردهای هنرمند و آرشیوها و مشارکت‌هایی را که او جمع‌آوری کرده است، گرد هم می‌آورد تا کثرت جوامعی را که به هویت مکان کمک می‌کنند قابل مشاهده باشد. این پروژه با همراهی در این ماجراجویی توسط انجمن Les Cousines، برنده AMI Mondes Nouveaux است.

محتوای چندرسانه‌ای مختلفی را که هنرمند از طریق 10 مکان Murs à Pêches توزیع کرده است، کشف کنید، که هر کدام در ورودی آن با یک صفحه سرامیکی آبی مشخص شده است تا از برنامه Murama اسکن شود.

سپس برنامه دو گزینه بازدید را به شما ارائه می دهد:

1/ در محل در حالت غوطه ور: طرح را روی صفحه سرامیکی آبی رنگ واقع در ورودی فضای نمایشگاه اسکن کنید. هنگامی که طراحی شناسایی شد، تجربه شروع می شود: یک موسیقی متن پخش می شود و یک دنباله خرده نان در فضای دوربین شما ظاهر می شود تا شما را به اولین محتوای واقعیت افزوده راهنمایی کند. این تور زمانی به پایان می رسد که همه محتوا را مشاهده کرده باشید. پودر سوخاری ناپدید می شود و یک اعلان به شما پیشنهاد می کند تا به نمایشگاه بعدی هدایت شوید.

2/ در محل یا از راه دور در حالت مشاوره: منویی به شما امکان دسترسی به عناصر مختلف پروژه را می دهد: ارائه موراما به همراه نقشه سایت و کاتالوگ هر نمایشگاه، ارائه Caravana Obscura با امکان ثبت نام برای عکس کارگاهی، ارائه های هنرمند لولیتا بورده، انجمن Les Cousines و سیستم Mondes Nouveaux.

با در هم آمیختن فن آوری های اجدادی و نوآورانه، لولیتا بورده در اینجا مسائل غیر مادی بودن و قالب بندی عکاسی معاصر را زیر سوال می برد و جنبه نابهنگام تصاویر را بازی می کند. با هدایت ادراک بازدیدکنندگان به سمت دستور زبان مرئی و نامرئی، فضاهای پیوندی ایجاد می شود که با حساسیت به پارادوکس جهش ها، حفظ میراث و حافظه ساکنان می پردازد.

(*) واقع در شرق پاریس، Murs à Pêches de Montreuil هزارتویی از دیوارهای گچی با جهت شمال-جنوب را تشکیل می دهد که درختان میوه بر روی آن به شکل گلدان بریده شده اند. دیوارها با بازگرداندن گرمای خورشید در شب، امکان تولید انواع میوه را فراهم می کنند که معمولاً برای آب و هوای معتدل جنوب فرانسه ذخیره می شوند. در قرن هفدهم، این سایت 320 هکتار را اشغال می کرد و سالانه 17 میلیون میوه تولید می کرد. در حالی که ماهیگیری در Montreuil به شهرت جهانی رسید، این فعالیت به تدریج در دوران صنعتی متوقف شد و بسیاری از زمین‌ها رها شدند، توسط کارخانه‌های همسایه آلوده شدند یا به نفع توسعه شهری تخریب شدند.

در طول دهه 1980، جوامع کولی مونتروی به زمین‌هایی که هنوز خالی بودند پناه بردند و انجمن‌های ساکنان محلی برای طبقه‌بندی این مکان کمپینی کردند. از 35 هکتار باقی مانده، 8.5 هکتار در حال حاضر حفاظت شده است. بسیاری از گروه‌ها خود را در پویایی همبستگی، به‌ویژه پیرامون فرهنگ دائمی و استفاده مجدد، تثبیت می‌کنند. آنها در مرز شهر بل-ایر، اکنون آزمایشگاهی در فضای باز برای آزمایش های زیست محیطی، فرهنگی و اجتماعی تشکیل می دهند، اما در حال حاضر نیز گرفتار پروژه های توسعه ای هستند که ساکنان خود را نگران می کند، که منادی اصیل سازی اجتناب ناپذیر است.