Psalm 10

مزمور عالی

1 ای خداوند، چرا دور ایستاده ای؟ چرا در مواقع سختی خود را پنهان می کنی؟

2 شریر در غرور خود فقرا را جفا می کند.

3 زیرا که شریر به آرزوی دل خود می بالد و طمع را که خداوند از او نفرت دارد برکت می دهد.

4 شریر از روی غرور خود، خدا را نمی‌جوید: خدا در تمام افکار او نیست.

5 راههای او همیشه دردناک است. داوری های تو از دید او دورتر است.

6 او در دل خود گفته است، من متزلزل نخواهم شد، زیرا هرگز در مصیبت نخواهم بود.

7 دهان او پر از نفرین و فریب و نیرنگ است و زیر زبانش شرارت و بطالت است.

8 در کمین دهکده‌ها می‌نشیند، بی‌گناهان را در مخفیگاه می‌کشد، چشمانش پنهانی به فقرا است.

9 او مانند شیر در غنای خود پنهانی در کمین می‌نشیند، برای گرفتن فقیر در کمین می‌نشیند و فقیر را می‌گیرد تا او را به تور خود بکشد.

10 او خمیده می‌شود و خود را فروتن می‌کند تا فقیر به دست نیرومندانش بیفتد.

11 او در دل خود گفته است که خدا فراموش کرده است. او هرگز آن را نخواهد دید.

12 ای خداوند برخیز. خدایا دستت را بلند کن و فروتنان را فراموش مکن.

13 چرا شریر خدا را تحقیر می‌کند؟ او در دل خود گفته است: تو آن را نمی خواهی.

14 تو آن را دیده ای. زیرا تو بدی و کینه را می بینی تا با دست خود جبران کنی. تو یاور یتیمان هستی.

15 بازوی شریر و شریر را بشکن و شرارت او را جستجو کن تا نیابی.

16خداوند پادشاه تا ابدالاباد است و امتها از سرزمین او هلاک شده‌اند.

17 خداوندا، تو آرزوی فروتنان را شنیدی، دل ایشان را آماده خواهی کرد، گوش خود را بشنوی.

18 تا یتیم و مظلوم را داوری کند تا مرد زمین دیگر ستم نکند.