Psalm 144

مزمور عالی

1 (مزمور داوود.) خداوند قوت من متبارک است که دستهای مرا به جنگ و انگشتانم را به جنگ می آموزد.

2 خوبی من و قلعه من. برج بلند من و نجات دهنده من. سپر من و کسی که به او اعتماد دارم. که قوم مرا زیر دست من می گیرد.

3 خداوندا، انسان چیست که او را بشناسی! یا پسر انسان که از او حساب کنی!

4 انسان مانند باطل است، روزهای او مانند سایه‌ای است که می‌گذرد.

5 ای خداوند، آسمان‌هایت را تعظیم کن و فرود آی، کوه‌ها را لمس کن تا دود کنند.

6 صاعقه را افکنده و آنها را پراکنده کن، تیرهایت را پرتاب کن و آنها را نابود کن.

7 دستت را از بالا بفرست. مرا خلاص کن و از آبهای عظیم، از دست کودکان غریب رهایی بخش.

8 که دهانشان باطل می گوید و دست راستشان دست راست باطل است.

9 ای خدا برای تو سرود تازه ای خواهم خواند و بر سرود و ساز ده تار برای تو ستایش خواهم کرد.

10 اوست که پادشاهان را نجات می‌دهد و بنده خود داود را از شمشیر آسیب‌رسان نجات می‌دهد.

۱۱ مرا خلاص کن و از دست کودکان غریب که دهانشان باطل می گوید و دست راستشان دست راست باطل است، رهایی بخش.

12 تا پسران ما مانند گیاهانی باشند که در جوانی رشد کرده اند. تا دخترانمان مانند سنگ‌های گوشه‌ای باشند که مانند قصر صیقل داده شده‌اند.

13 تا انبارهای ما پُر شود و دارای هر گونه ذخیره باشد، تا گوسفندان ما هزاران و ده هزار در کوچه‌های ما بیاورند.

14 تا گاوهای ما در کار نیرومند باشند. این که نه نفوذ و نه بیرون آمدن وجود داشته باشد. که هیچ شکایتی در خیابان های ما نباشد.

15 خوشا به حال مردم که در چنین حالتی هستند، آری، خوشا به حال مردمی که خدایشان خداوند است.