Psalm 39

مزمور عالی

1 (به موسیقیدان ارشد ، حتی به جودوتون ، مزموری از داود.) گفتم: من به راههای خود توجه خواهم کرد تا با زبان خود گناه نکنم: من دهانم را با دست و پا نگه خواهم داشت ، در حالی که شریر پیش از این من

2 من از سکوت لال شده ام ، آرامش خود را حتی از خوب حفظ کردم. و غم و اندوه من برانگیخته شد.

3 قلب من در حالی که من در حال آتش سوزی بودم ، قلبم داغ شده بود ، سپس من با زبان خود گفتم ،

4 پروردگارا ، مرا بخاطر داشته باش که پایان من و اندازه ای که روزهایم را بدانم چیست. که من می دانم چقدر ناخوشایند هستم.

5 ببین ، روزهای من را به عنوان یک چادر زنی ساخته ای. و سن من قبل از تو چیزی نیست. همانا هر مردی که در بهترین وضعیت باشد ، کاملاً غرور است. سلح

6 مطمئناً هر کس در یک شیوه بیهوده قدم می زند: مطمئناً آنها بیهوده ناامید می شوند: ثروت ها را جمع می کند و نمی داند چه کسی آنها را جمع می کند.

7 و حالا ، پروردگار ، منتظر چه چیزی هستم؟ امید من به تو است

8 مرا از تمام مجازاتهای من نجات ده: مرا شرم و بدخواهان قرار نده.

9 گنگ بودم ، دهانم را باز نکردم. زیرا این کار را کردی

10 سکته مغزی خود را از من دور کن: من از ضربات دست تو رنج می برم.

11 وقتی با توبیخ مردی را به ناحق تصحیح می کنی ، زیبایی او را می کنی که مثل یک پروانه از بین برود: مطمئناً هر کس غرق است. سلح

12 ای خداوند ، دعای من را بشنوی و به فریاد من گوش کن. آرامش خود را در برابر اشکهای من نگیر. زیرا من مثل تو همه غریبه هستم و اهل زندگی هستم.

13 ای مرا قبل از اینکه از این پس بروم ، قدرت مرا بازگردانی ، تا قدرت بدست آورم ، و دیگر نباشم.