Psalm 52

مزمور عالی

1 (به نوازنده اعظم، مسخیل، مزمور داوود، هنگامی که دوج ادومی آمد و به شائول خبر داد و به او گفت: داود به خانه اخیملک آمده است.) ای مرد توانا، چرا خود را به شرارت می بالید؟ نیکویی خدا پیوسته پایدار است.

2 زبان تو شرارت می اندیشد. مثل یک تیغ تیز که با فریب کار می کند.

3 بدی را بیشتر از خوبی دوست داری. و دروغ گفتن به جای درست گفتن. صلاح.

4 ای زبان فریبنده، همه سخنان خوار را دوست داری.

۵ خدا نیز تو را برای همیشه هلاک خواهد کرد، تو را خواهد برد و از مسکنت بیرون خواهد برد و از زمین زندگان ریشه کن خواهد کرد. صلاح.

6 عادل نیز خواهد دید، و ترسیده، به او خواهد خندید.

7 اینک آن مردی است که خدا را قوت خود قرار نداد. اما به فراوانی ثروت خود اعتماد کرد و در شرارت خود را تقویت کرد.

8 اما من مانند درخت زیتون سبز در خانه خدا هستم و بر رحمت خدا تا ابدالاباد توکل دارم.

9 تو را تا ابد ستایش خواهم کرد، زیرا تو آن را انجام دادی. زیرا در برابر اولیای تو خوب است.