Psalm 9

مزمور عالی

1 (از مزمور داوود به نوازنده اعظم بر مثلبن.) ای خداوند، تو را با تمام قلب خود ستایش خواهم کرد. من تمام کارهای شگفت انگیز تو را نشان خواهم داد.

2 من از تو شادمان و شادمان خواهم شد و ای اعلی بر نام تو ستایش خواهم کرد.

3 چون دشمنان من به عقب برگردند، در حضور تو خواهند افتاد و هلاک خواهند شد.

4 زیرا تو حق و آرمان من را حفظ کردی. تو بر تخت می نشینی و به حق داوری می کنی.

5 امتها را سرزنش کردی، شریران را هلاک کردی، نام آنها را تا ابدالاباد بر زبان آوردی.

6 ای دشمن، ویرانی‌ها به پایان می‌رسد و تو شهرها را ویران کردی. یادبود آنها با آنها از بین می رود.

۷ امّا خداوند تا ابدالاباد خواهد ماند و تخت خود را برای داوری آماده کرده است.

8 و جهان را به عدالت داوری خواهد کرد و قوم را به عدالت داوری خواهد کرد.

9خداوند نیز پناهگاه مستضعفان خواهد بود، و پناهگاهی در مواقع مصیبت.

10 و آنانی که نام تو را می‌شناسند بر تو توکل خواهند کرد، زیرا تو ای خداوند آنانی را که تو را می‌جویند ترک نکرده‌ای.

۱۱ خداوند را که در صهیون ساکن است ستایش کنید و اعمال او را در میان قوم اعلام کنید.

12 هنگامی که برای خون تحقیق می کند، آنها را به یاد می آورد و فریاد فروتنان را فراموش نمی کند.

13 ای خداوند بر من رحم کن. تو که مرا از دروازه‌های مرگ برمی‌داری، به مصیبت من فکر کن که از من نفرت دارند.

14 تا تمام ستایش تو را در دروازه‌های دختر صهیون نمایان کنم، در نجات تو شادی خواهم کرد.

15 امت‌ها در گودالی که ساخته‌اند غرق شده‌اند و پای خود در توری که پنهان کرده‌اند، گرفته شده‌اند.

16 خداوند از داوری که اجرا می‌کند شناخته می‌شود: شریر در کار دست خود به دام افتاده است. هیگایون صلاح.

17 شریران به جهنم تبدیل خواهند شد و تمامی امتهایی که خدا را فراموش می کنند.

18 زیرا که نیازمندان همیشه فراموش نمی‌شوند، انتظار فقرا تا ابد نابود نخواهد شد.

19 ای خداوند برخیز. مبادا انسان پیروز شود. بگذار امتها در نظر تو داوری شوند.

20 ای خداوند، آنها را بترسان تا قومها خود را جز انسان بدانند. صلاح.