Salmo 144

مزمور بزرگ

1 متبارک باشد خداوند، صخره من، که دستهای مرا برای جنگ و انگشتان مرا برای جنگ تربیت می کند.

2 او متحد وفادار من، قلعه من، برج محافظت و نجات من است. او سپر من است، کسی که به او پناه می برم. او مردم را مطیع من می کند.

3 خداوندا، انسان چیست که تو از او مراقبت می کنی، یا پسر انسان که از او مراقبت می کنی؟

4 انسان مانند نفس است. روزهای او مانند سایه ای در حال گذر است.

5 ای خداوند آسمانهایت را دراز کن و فرود آی. کوه ها را لمس کنید تا سیگار بکشند.

6 صاعقه می فرستد و دشمنان را پراکنده می کند. تیرهای خود را پرتاب کنید و آنها را فراری دهید.

7 از بلندی ها دستت را دراز کن و مرا آزاد کن. نجاتم بده از بیکران آبها، از دست این بیگانگان،

۸ کسانی که لبهای دروغگو دارند و دست راست خود را بلند می کنند و سوگند دروغ می گویند.

9 ای خدا، آواز جدیدی برای تو خواهم خواند. برایت غزل ده سیم می نوازم

10به کسی که پادشاهان را پیروز می‌کند و بنده خود داوود را از شمشیر مهلک نجات می‌دهد.

11 مرا رهایی بخش. مرا از دست بیگانگانی که لب های دروغگو دارند و با دست راست برافراشته سوگند دروغ می خورند نجات ده.

12 آنگاه فرزندان ما در جوانی خود مانند گیاهان سرسبز خواهند بود. دختران ما مانند ستون های کنده کاری شده برای تزئین قصر هستند.

13 انبارهای ما پر از متنوع ترین آذوقه خواهد بود. گله های ما در مزارع ما به هزاران و ده ها هزار نفر افزایش خواهند یافت.

14 گاوهای ما زایش خواهند کرد. هیچ طاعون یا سقط جنین وجود نخواهد داشت. فریاد پریشانی در خیابان های ما نخواهد بود.

15 این مردم چقدر خوشبختند! چه خوشبختند مردمی که خدایشان پروردگار است!!