Sećanja

در مورد مسیر یک زندانی کوچک در اردوگاه به پزشک هوانوردی

کجاست ماتیاس ، نویسنده کتاب خاطرات ، و او ، خوانندگان عزیز ، راه سفید پیش روی شما را طی کردند؟

ای آن خاطرات ، ای آن خاطرات؟ ... من دارم ورق می زنم و یک کتاب منتشر نشده از دکتر را می خوانم. هواپیمایی Matija Vorkapić ... سپس من متوقف می شوم ، یک قدم به عقب ، دو ، یک برگ ، دو عقب ، خودم را بررسی می کنم. آیا سوابق وی از حافظه اقرار یا شهادت است؟ شاید هیچکدام

این کتاب خاطره ای است که در آن ماتیجا وورکاپیچ ، با شیوه نگارش ، از طریق داستان ها ، مسیر زندگی خود را شرح می دهد ، راهی که او از یک زندانی کوچک در اردوگاه به دنبال کسب عنوان دکتر علوم فنی در زمینه هواپیمایی است.

انگیزه اصلی یا نیاز ، بازگشت به خاطرات آنها از این طریق و ارائه آنها در قالب ادبیات زندگینامه یا خاطرات برای خود و همچنین طیف وسیع تری از خوانندگان بالقوه این کتاب ، اشاره به اینکه زندگی باید همیشه احساسات ، نیازها ، ارزشهای شخصی و اجتماعی آنها متعادل باشد ، خوش بینانه برای آنچه که زندگی فرد را به مهمترین راه موفقیت آمیز و شاد می کند تلاش کند.

ماتیجه در مسیر خاردار و نامشخص خود با موانع و ناملایمات مختلفی روبرو شد که تنها به روش خود موفق به غلبه و غلبه بر آنها شد.

ماتیجا همه چیز را به خاطر می آورد ، اولین ملاقات با اوستاشاها ، پمپ دوچرخه ، مدرسه ، بزرگ شدن ، پنهان شدن ، تسلیم شدن ، ارتقا، درجه ، ازدواج ، سفرها ، حقوق ، شرکت ها ... و همچنین زمان تور فرودگاه های یوگسلاوی در یک کشور که دیگر وجود ندارد

ماتیجا چیزهای زیادی را به خاطر آورد ، توصیف کرد و خیلی چیزها را به خاطر آورد و نوشت. علاوه بر نویسنده ، شخصیت اصلی دیگری نیز در این کتاب وجود دارد و آن سرنوشت است. گشت و گذار در مقصدهای جهان ، ازدواج ، بازرسی از مشاغل ... همه اینها از Man قویتر است. بدون انسان ، هیچ مردمی وجود نخواهد داشت ، بدون افراد جامعه ، بدون جامعه سرنوشت ... بدون سرنوشت ، مردم قبل از اینکه در JAT کار کند ، به استارا پازووا ، بلگراد ، ایندیا نمی آمدند ، در شرکت های مختلف شغل نمی گرفتند ، یا حمل و نقل هوایی یوگسلاوی.

آثاری که نویسنده انجام داده است ، رنگارنگ است که در آن نویسنده همه چیز و آنچه را که در اینجا نوشت را امتحان نکرده است. از روزهای اول مدرسه تا حرفه. او می توانست آنها را برشمرد ، اما نمی توانست این کتاب را به جای خواننده بخواند. او در یادآوری برای یادآوری تلاش زیادی کرد. لازم بود همه چیز را به خاطر بسپاریم ، همه را تکرار و یادداشت نکنیم. و زندگی روشن و گلگون را پشت سر بگذارید. او سفر کرد ، در دوربین ضبط کرد ، با کسانی که بود دیدار کرد و کسانی که او را درک نمی کردند ... این زندگی است.

ما مطمئن هستیم که این کار گسترده با عنوان نمادین خاطرات - در مورد سفر یک زندانی کوچک به یک پزشک هواپیمایی ، هرگز کسی را بی تفاوت نخواهد گذاشت. نه متنفر ، نه هوادار و نه بی طرف.

نویسنده در پایان کتاب خود اظهار می کند و از خود می پرسد: برای هر کاری که در زندگی ام انجام دادم ، دو برابر دیگران به تلاش و کوشش نیاز داشتم. بنابراین ، این خاطرات من ایجاد شده است ، که می تواند به شخصیت مثبت من ، بلکه به یک شخصیت منفی گواهی دهد ... خواننده ارزش های واقعی من ، بلکه کاستی های من را ارزیابی خواهد کرد. آرامش وجدان ، بدون هیچ گونه زینت و نیت شیطانی ، اما در قالب اعتراف خودم ، آنها را به عموم ارائه می دهم ...