تایکو مجازی
تایکو (太鼓) طیف وسیعی از سازهای کوبه ای ژاپنی است. در ژاپنی، این اصطلاح به هر نوع طبل اطلاق می شود، اما در خارج از ژاپن، به طور خاص برای اشاره به هر یک از طبل های مختلف ژاپنی به نام وادایکو (和太鼓، "درام های ژاپنی") و به طور خاص تر به شکل گروه تایکو درام استفاده می شود. کومی دایکو (組太鼓، "مجموعه طبل") نامیده می شود. روند ساخت تایکو بین تولیدکنندگان متفاوت است و آماده سازی بدنه و پوسته طبل بسته به روش ممکن است چندین سال طول بکشد.
تایکو منشا اساطیری در فولکلور ژاپنی دارد، اما سوابق تاریخی نشان می دهد که تایکو از طریق نفوذ فرهنگی کره و چین در اوایل قرن ششم پس از میلاد به ژاپن معرفی شد. برخی از تایکوها شبیه سازهایی هستند که از هند سرچشمه می گیرند. شواهد باستان شناسی نیز این دیدگاه را تایید می کند که تایکو در قرن ششم در دوره کوفون در ژاپن وجود داشته است. عملکرد آنها در طول تاریخ متفاوت بوده است، از ارتباطات، اقدام نظامی، همراهی تئاتر و مراسم مذهبی گرفته تا اجراهای جشنواره و کنسرت. در دوران مدرن، تایکو همچنین نقش محوری در جنبش‌های اجتماعی برای اقلیت‌ها در داخل و خارج ژاپن ایفا کرده است.
اجرای کومی دایکو، که مشخصه آن گروه نوازندگی درام های مختلف است، در سال 1951 با کار دایهاچی اوگوچی توسعه یافت و با گروه هایی مانند کودو ادامه یافت. سبک‌های دیگر اجرا مانند هاچیجو-دایکو نیز از جوامع خاصی در ژاپن پدید آمده‌اند. گروه های نمایشی کومی دایکو نه تنها در ژاپن، بلکه در ایالات متحده، استرالیا، کانادا، اروپا، تایوان و برزیل نیز فعال هستند. اجرای تایکو از اجزای بسیاری در ریتم فنی، فرم، دسته چوب، لباس و سازهای خاص تشکیل شده است. گروه ها معمولاً از انواع مختلف ناگادو دایکو بشکه ای شکل و همچنین شیم دایکو کوچکتر استفاده می کنند. بسیاری از گروه ها طبل را با آواز، تار و سازهای بادی چوبی همراهی می کنند.