Holy Bible, New Testament

Nieuwe Testament van de Heilige Bijbel, King James Version

De moderne Bijbel is verdeeld in twee delen: het Oude Testament (vaak aangeduid als "de slechte"), en het Nieuwe Testament (ten onrechte, vaak gedacht dat "goed"). Elk van deze bestaat uit vele afzonderlijke 'boeken', die zijn onderverdeeld in hoofdstukken en verzen voor gemakkelijke verwijzing. De "tekst en uitleg" aanduidingen zijn late ontwikkelingen, niet bestaande in de vroegste manuscripten, en hoewel heel handig voor lezers soms een vals gevoel van discretie, wat resulteert in een frequente scheiding van Bijbelse citaten uit hun context (citaat mijnbouw toont de lelijke resultaten ). Indeling in hoofdstukken en verzen wordt ook vaak gebruikt in de Bijbel-achtige werken, zoals de Koran en het Boek van Mormon.

    De term "boek" is ook misleidend, want het is een catch-all term voor veel verschillende soorten van schrijven die enorm variëren in lengte en doel. "Boeken" van de Bijbel kan zijn historische verslagen, wetten, folk legenden, lezingen, poëzie, mystieke geschriften of brieven. Als zodanig, een bijbelvers in isolatie geciteerd moet anders worden geïnterpreteerd, afhankelijk van welk deel van de Bijbel het vandaan komt.

    Het Nieuwe Testament begint met de vier evangeliën, Matteüs, Marcus, Lucas (gezamenlijk aangeduid als synoptische evangeliën) en John, die het verhaal van Jezus 'tijd vertellen op aarde, zijn kruisiging en de terugkeer naar het leven, wonderen die hij zou hebben verricht, en zijn filosofie en de leer. Het bevat dan vele brieven aan de ontluikende kerken, vooral door Saulus van Tarsus geschreven na zijn bekering en het nemen van de naam van Paulus. Deze worden gezamenlijk bekend als de "brieven". Het Nieuwe Testament wordt afgesloten met het boek Openbaring, een verhaal gedacht door sommigen om over het einde van de wereld, of in ieder geval het Romeinse Rijk.

    Het Nieuwe Testament is bijna uitsluitend geschreven in "koine", in de vorm van Attic Grieks dat was de lingua franca van het grootste deel van het Middellandse-Zeegebied onder de vroege Romeinse Rijk.

    Het Nieuwe Testament is een bloemlezing, een verzameling van christelijke werken geschreven in de gemeenschappelijke Griekse taal van de eerste eeuw, op verschillende tijdstippen door verschillende schrijvers, die al vroeg joodse volgelingen van Jezus van Nazareth waren. In bijna alle christelijke tradities vandaag de dag, het Nieuwe Testament bestaat uit 27 boeken. De oorspronkelijke teksten werden in geschreven de eerste en misschien wel de tweede eeuw van de christelijke jaartelling, algemeen verondersteld om in Koine het Grieks, waarin de gemeenschappelijke taal van de oostelijke Middellandse Zee vanaf de veroveringen van Alexander was de Grote (335-323 voor Christus) tot aan de evolutie van het Byzantijnse Grieks (c. 600). Alle werken die uiteindelijk in het Nieuwe Testament zouden worden opgenomen lijkt te zijn uiterlijk rond 150 na Christus geschreven.

   Het Nieuwe Testament bestaat uit

     - Vier verhalen van het leven, het onderwijs, de dood en opstanding van Jezus, genaamd "evangeliën" (of "goed nieuws" rekeningen);

     - Een verhaal van ministeries van de apostelen in de vroege kerk, genaamd de 'Handelingen der Apostelen', en waarschijnlijk geschreven door dezelfde schrijver als het Evangelie van Lucas, waarvan het doorgaat;

     - Eenentwintig brieven, vaak "brieven" in de bijbelse context, geschreven door verschillende auteurs, en bestaande uit de christelijke leer, raad, instructie, en het oplossen van conflicten, en

     - Een Apocalyps, het boek Openbaring, dat is een boek van profetie, met een aantal instructies aan de zeven plaatselijke gemeenten van Klein-Azië, maar vooral met profetische symboliek, over de eindtijd.