Ney Elite

Turkse ney is een eind geblazen rietfluit, een Ottomaans variatie op de oude ney.

De Turkse ney is een eind geblazen rietfluit, een Ottomaans variatie op de oude ney. Samen met de Turkse tanbur luit en Turkse kemençe viool worden beschouwd als de meest typische instrumenten van de klassieke Turkse muziek. De ney speelt ook een primaire rol in de muziek van de Mevlevi soefi riten (SEMA).

Een randgeblazen, schuine groef van grote riet (pijlriet), de Turkse ney zes vingergaten aan de voorzijde en een high-set thumb-gat aan de achterkant. De duimgat is niet gecentreerd maar is schuin naar links of rechts, afhankelijk van of het instrument bedoeld is om te worden gespeeld met links of rechts boven.

Een functie waarmee het zich onderscheidt van soortgelijke instrumenten van andere culturen is de uitlopende mondstuk of lip-rust, een zogenaamde bashpare, traditioneel gemaakt van waterbuffel hoorn, ivoor of ebbenhout, maar in de moderne tijd velen zijn plastic of soortgelijk duurzaam materiaal.

De Turkse ney wordt gespeeld door de bashpare tegen bijna gesloten lippen en vissen de fluit zodat een smalle luchtstroom van het centrum van de lippen tegen de binnenrand naar links of rechts kan worden geblazen, naargelang de fluit links- of rechtshandig constructie. [1] Deze techniek geeft een lager volume, maar een beter gecontroleerde geluid in vergelijking met de technieken met de Pers ney of Mongoolse tsuur, die worden gespeeld door plooien het mondstuk onder de bovenlip en contact maken met de tanden techniek. [2]

Naast de vingergaten, wordt de toonhoogte veranderd door aanpassing van de embouchure, hoek en de kracht van de adem, met krachtigere die de hogere plaatsen.

Vergeleken met de meeste labium fluiten en riet instrumenten, de ney is erg moeilijk om te spelen op het eerste, waarbij ze vaak een aantal weken van de praktijk om een ​​goede sound te allen nog meer te produceren, en om het volledige scala van plaatsen te produceren. Een ervaren ney speler kan klinken ongeveer 100 identificeerbare verschillende tonen in een twee-en-een-half octaven of meer.