Repit

Waanzin is steeds weer hetzelfde doen, in de hoop op verandering.

Bob is een gewoon mens die een eenvoudig afgemeten leven leidt. Buiten, half december, sneeuwt het een beetje. Nadat hij langs is geweest voor boodschappen en een groot pak ijs voor zijn dochter, verlaat Bob de winkel en staat op het punt naar de auto te gaan, maar dan glijdt hij uit, valt en laat de volle kar los. De kar rolt en botst tegen een oudere, maar goedgeklede en statig uitziende man aan, waardoor hij tegen de grond wordt geslagen. Bob probeert op te staan ​​en weg te rennen om de man te helpen, maar in een oogwenk bevriest alles om hem heen, worden de wolken dikker en omhult een bloedige donkere mist het gebied. Omdat hij geen tijd heeft om te herstellen, kijkt Bob naar de oude man en is geschokt, een donkere figuur met felrode ogen stijgt boven de grond, opent zijn mond en zegt met een griezelige stem:

Zielige snotaap, ik zal je je menselijke uiterlijk ontnemen, je zult voor altijd proberen uit de gesloten lus van straf te komen en alleen de hoop op verlossing van het lijden zal je ontroeren!

Voordat de duistere figuur klaar is, voelt Bob dat hij begint te falen, ondergronds valt en binnenstebuiten begint te keren. Bob voelt ongelooflijke pijn en landt op zijn nieuwe voeten in een hoekige grot...