Seis sermones sobre el Sacerdo

Zes preken over het priesterschap (Saint John Chrysostom)

Johannes Chrysostomus (347 - 407) was een vooraanstaande christelijke geestelijke, patriarch van Constantinopel, die door de katholieke kerk als een van de vier grote kerkvaders van de oostelijke kerk werd beschouwd. De Grieks-orthodoxe kerk beschouwt hem als een van de grootste theologen en een van de drie pilaren van die kerk, samen met Basilius de Grote en Gregorius Nazianzen.

Deze kerkvader was beroemd om zijn openbare redevoeringen en om zijn aanklacht tegen het misbruik van de imperiale autoriteiten en het losbandige leven van de Byzantijnse geestelijkheid. Zijn confrontatie met het hof van keizer Arcadio en zijn vrouw Elia Eudoxia resulteerde in zijn ballingschap. Herplaatst in zijn bisschoppelijke hoofdkwartier tijdelijk, werd hij uiteindelijk afgezet en verbannen tot zijn dood. Een eeuw later ontving Juan de Constantinopla de titel waarmee het nageslacht hem kent: Juan Crisóstomo. Die term komt van het Grieks, chrysostomos, en betekent 'mond van goud' vanwege zijn buitengewone elocuenci

waaraan hij hem wijdde als de grootste spreker onder de Griekse vaders.