Surah Duha

Je kunt luisteren en lezen.

De koran is de centrale religieuze tekst van de islam en wordt door moslims beschouwd als een openbaring van God (Allah). Het wordt algemeen beschouwd als het beste werk in de klassieke Arabische literatuur. Het is georganiseerd in 114 hoofdstukken (soera (سور‎; enkelvoud:): سورة‎, sūrah)), die bestaan ​​uit verzen (āyāt (آيات‎; enkelvoud: آية‎, āyah)).

Moslims geloven dat de koran mondeling werd geopenbaard door God aan de laatste profeet, Mohammed, via de aartsengel Gabriël (Jibril), stapsgewijs over een periode van ongeveer 23 jaar, te beginnen in de maand Ramadan, toen Mohammed 40 was; en eindigend in 632, het jaar van zijn dood. Moslims beschouwen de koran als Mohammeds belangrijkste wonder; een bewijs van zijn profeetschap; [en het hoogtepunt van een reeks goddelijke boodschappen die beginnen met die welke aan Adam zijn geopenbaard, waaronder de Tawrah (Torah), de Zabur ("Psalmen") en de Injil ("Evangelie"). Het woord koran komt zo'n 70 keer in de tekst zelf voor, en er wordt ook gezegd dat andere namen en woorden naar de koran verwijzen.

De koran wordt door moslims beschouwd als niet alleen goddelijk geïnspireerd, maar het letterlijke woord van God. Mohammed schreef het niet omdat hij niet kon schrijven. Volgens de overlevering dienden verschillende van Mohammeds metgezellen als schrijvers en legden de openbaringen vast. Kort na de dood van de profeet werd de koran samengesteld door de metgezellen, die delen ervan hadden opgeschreven of uit het hoofd geleerd. Kalief Uthman heeft een standaardversie opgesteld, nu bekend als de Uthmanische codex, die algemeen wordt beschouwd als het archetype van de koran die tegenwoordig bekend is. Er zijn echter variante lezingen, met meestal kleine verschillen in betekenis.

De koran veronderstelt bekendheid met de belangrijkste verhalen die in de bijbelse en apocriefe geschriften worden verteld. Het vat sommige samen, gaat uitgebreid in op andere en presenteert in sommige gevallen alternatieve verhalen en interpretaties van gebeurtenissen. De Koran beschrijft zichzelf als een gidsboek voor de mensheid (2:185). Het biedt soms gedetailleerde verslagen van specifieke historische gebeurtenissen, en het benadrukt vaak de morele betekenis van een gebeurtenis boven de verhalende volgorde ervan.[28] De koran wordt aangevuld met verklaringen voor enkele cryptische koranverhalen, en uitspraken die ook de basis vormen voor de sharia (islamitische wet) in de meeste denominaties van de islam, zijn hadiths - mondelinge en geschreven tradities waarvan wordt aangenomen dat ze de woorden en daden van Mohammed beschrijven. Tijdens gebeden wordt de koran alleen in het Arabisch gereciteerd.

Iemand die de hele koran uit zijn hoofd heeft geleerd, wordt een hafiz ('memorizer') genoemd. Een ayah (koranvers) wordt soms gereciteerd met een speciaal soort uitspraak die voor dit doel is gereserveerd, tajwid genaamd. Tijdens de maand Ramadan voltooien moslims meestal het reciteren van de hele Koran tijdens tarawih-gebeden. Om de betekenis van een bepaald koranvers te extrapoleren, vertrouwen moslims op exegese of commentaar (tafsir), in plaats van op een directe vertaling van de tekst.