The Pursuit of God A.W.Tozer

Dit boek wordt "een van de meest inspirerende boeken aller tijden" genoemd.

The Pursuit of God, door Aiden Wilson Tozer. Voorgelezen door David Leeson.

LibriVox-opname | gratis audioboek in het publieke domein. LibriVox-audioboeken kunnen gratis worden beluisterd op hun computers, iPods of andere mobiele apparaten.

In dit uur van allesbehalve universele duisternis verschijnt één juichende glans: binnen de kudde van het conservatieve christendom zijn er steeds meer mensen wier religieuze leven gekenmerkt wordt door een groeiende honger naar God Zelf. Ze verlangen naar spirituele realiteiten en laten zich niet afschrikken door woorden, noch zullen ze tevreden zijn met correcte "interpretaties" van de waarheid. Ze dorsten naar God, en ze zullen niet tevreden zijn voordat ze diep hebben gedronken bij de Bron van Levend Water. Dit is de enige echte voorbode van opwekking die ik overal aan de religieuze horizon heb kunnen ontdekken. Het kan de wolk zijn ter grootte van een mannenhand waar een paar heiligen hier en daar naar hebben uitgekeken. Het kan resulteren in een opstanding van leven voor vele zielen en een herovering van dat stralende wonder dat het geloof in Christus zou moeten vergezellen, dat wonder dat de Kerk van God in onze tijd bijna is ontvlucht. Maar deze honger moet erkend worden door onze religieuze leiders. Het huidige evangelicalisme heeft (om de figuur te veranderen) het altaar gelegd en het offer in delen verdeeld, maar lijkt nu tevreden met het tellen van de stenen en het herschikken van de stukken zonder er zorg voor te dragen dat er geen teken van vuur is op de top van de verheven Karmel. Maar God zij dank dat er enkelen zijn die erom geven. Zij zijn degenen die, hoewel ze het altaar liefhebben en zich verheugen in het offer, zich nog niet kunnen verzoenen met de voortdurende afwezigheid van vuur. Ze verlangen vooral naar God. Ze zijn dorstig om voor zichzelf de "doordringende zoetheid" van de liefde van Christus te proeven over Wie alle heilige profeten hebben geschreven en de psalmisten hebben gezongen. Er is tegenwoordig geen gebrek aan bijbelleraren om de beginselen van de leerstellingen van Christus correct uiteen te zetten, maar te veel van deze schijnen tevreden te zijn om jaar na jaar de grondbeginselen van het geloof te onderwijzen, zich vreemd genoeg niet bewust dat er in hun bediening geen duidelijke aanwezigheid is, noch iets ongewoons in hun persoonlijke leven. Ze dienen voortdurend aan gelovigen die in hun borsten een verlangen voelen dat hun leer eenvoudigweg niet bevredigt. Ik vertrouw erop dat ik in liefdadigheid spreek, maar het gebrek aan onze preekstoelen is reëel. Milton's vreselijke zin is net zo nauwkeurig van toepassing op onze tijd als op de zijne: "De hongerige schapen kijken op en krijgen niet te eten." Het is een plechtige zaak, en geen klein schandaal in het Koninkrijk, om Gods kinderen te zien verhongeren terwijl ze werkelijk aan de tafel van de Vader zaten. De waarheid van Wesley's woorden staat voor onze ogen vast: "Orthodoxie, of juiste mening, is op zijn best een zeer dun onderdeel van religie. Hoewel juiste gemoedstoestanden niet kunnen bestaan ​​zonder juiste meningen, kunnen juiste meningen blijven bestaan ​​zonder juiste humeur. een juiste mening van God zijn zonder liefde of een juist humeur jegens Hem. Satan is hier een bewijs van. "