جميع مؤلفات ألبير كامو

Francuski pisarz Albert. Jego najważniejsze dzieła: „Obcy” o jedności, „Zaraza” o solidarności oraz „Upadek”.

Albert Camus (1913-1960) był francuskim pisarzem i filozofem urodzonym w Algierii. Laureat Literackiej Nagrody Nobla w 1957 roku, a jego twórczość cechuje medytacja nad znaczeniem życia w pozbawionym znaczenia świecie.

1. **Nieznajomy** (1942): Powieść opowiadająca historię Meursaulta, który przyjmuje obojętne podejście do życia i ma trudności w kontaktach z otaczającym go społeczeństwem. Historia zaczyna się od śmierci matki, a kończy na bezpodstawnym morderstwie i procesie. Charakteryzująca się prostym językiem i polaryzacyjnym stylem powieść zgłębia koncepcję samotności i wyobcowania w pozornie pozbawionym znaczenia świecie.

2. **Dżuma** (1947): Powieść przedstawiająca miasto dotknięte epidemią dżumy. Poprzez te wydarzenia Camus porusza pojęcia jedności i ludzkiej solidarności w obliczu cierpienia. Miasto i jego mieszkańcy reprezentują walkę człowieka z kosmicznym chaosem.

3. **Upadek** (1956): Powieść opowiada o Jean-Baptiste Clamence’u, nieudanym prawniku z Paryża, który w amsterdamskim barze przedstawia swoje refleksje na temat grzechu, snobizmu i ludzkich niepowodzeń. Powieść bada koncepcję winy osobistej i zbiorowej.

4. **Bunt** (1951): Nie powieść, ale esej filozoficzny, w którym Camus analizuje bunt, rewolucję i relację człowieka do prawdy. Poszukuje w nim sensu życia oraz przedstawia krytykę marksizmu i przemian społecznych.

5. **Szybkie wyjście** (1936): Zbiór opowiadań z początków jego twórczości.

Albert Camus był wyjątkowy w swojej prezentacji filozofii i literatury, ponieważ posługiwał się stylem literackim, który łączył przejrzystość i głębię. Jego książki przedstawiają eksplorację istnienia i znaczenia w świecie uważanym za pozbawiony celu i wartości. Poprzez swoje postacie i wydarzenia zaprasza czytelnika do kontemplacji takich pojęć, jak wolność, śmierć i samotność.