History of the Gambia

Gambia

Pierwsze pisemne wzmianki o regionie pochodzą od francuskich kupców (fryzjerów) z IX i X wieku. W średniowieczu region ten był zdominowany przez handel transsaharyjski i znajdował się pod panowaniem Imperium Mali. W XVI wieku regionem znalazło się pod panowaniem imperium Songhai. Pierwszymi Europejczykami, którzy odwiedzili rzekę Gambię, byli Portugalczycy w XV wieku, w 1447 roku, którzy próbowali osiedlić się na brzegach rzeki, ale nie powstała żadna znacząca osada. Potomkowie osadników portugalskich pozostali aż do XVIII wieku. Pod koniec XVI wieku angielscy kupcy próbowali rozpocząć handel z Gambią, twierdząc, że jest to „rzeka tajnego handlu i bogactw ukrytych przez Portugalczyków”.

Na początku XVII wieku Francuzi próbowali zasiedlić Gambię, ale bezskutecznie. Podejmowano dalsze wyprawy angielskie w latach 1618–1621, w tym pod dowództwem Richarda Jobsona, ale zakończyły się one ogromnymi stratami. Kupcy ze Wspólnoty Anglii wysłali wyprawy do Gambii w 1651 roku, ale ich statki zostały zdobyte przez księcia Ruperta w następnym roku. W 1651 r. Rozpoczęła się także kurońska kolonizacja Gambii, podczas której na kilku wyspach wzniesiono forty i placówki. Kurlandczycy pozostali dominujący aż do 1659 roku, kiedy ich majątek został przekazany Holenderskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej. W 1660 roku Kurlandczycy wznowili posiadanie, ale w następnym roku zostali wypędzeni przez nowo utworzoną Kompanię Royal Adventurers in Africa.

W 1667 roku prawa Królewskich Poszukiwaczy Przygód do Gambii zostały poddzierżawione Gambii Poszukiwaczom Przygód, ale później wróciły do ​​nowej Królewskiej Kompanii Afrykańskiej. W roku 1677 rozpoczęła się półtorawieczna walka pomiędzy Anglikami i Francuzami o dominację nad Gambią i Senegalem. Posiadłości angielskie były kilkakrotnie przejmowane przez Francuzów, ale na mocy traktatu utrechckiego z 1713 r. Francuzi uznali brytyjskie prawa do regionu. W połowie XVIII w. Królewska Kompania Afrykańska zaczęła mieć poważne problemy finansowe, a w 1750 r. parlament pozbawił ją praw w regionie. W 1766 r. terytorium to przejęła Korona i stała się częścią kolonii Senegambia. W 1783 roku Senegambia przestała istnieć jako kolonia brytyjska.

Po ustaniu Senegambii kolonia została w rzeczywistości opuszczona. Jedynymi Europejczykami byli kupcy, którzy istnieli w kilku osadach nad brzegami rzek, takich jak Pisania. Po zakończeniu wojen napoleońskich Alexander Grant został wysłany, aby przywrócić obecność w Gambii. Założył Bathurst, a posiadłości brytyjskie nadal rosły dzięki serii traktatów. Było administrowane z Sierra Leone do 1843 r., kiedy to otrzymało własnego gubernatora, ale w 1866 r. ponownie połączyło się z Sierra Leone. Cesja Gambii na rzecz Francji została zaproponowana pod koniec XIX wieku, ale spotkała się ze znacznym protestem zarówno w Gambii, jak i w Anglii. W 1888 r. kolonia odzyskała własną strukturę rządową, a w 1894 r. prawidłowo utworzono kolonię i protektorat Gambii, zgodnie z zasadami, jakie miał utrzymać aż do uzyskania niepodległości.