History of Gabon

Gabon

Niewiele wiadomo o historii Gabonu przed kontaktem z Europą. Migranci z Bantu osiedlili się na tym obszarze od XIV wieku. Portugalscy odkrywcy i kupcy przybyli na te tereny pod koniec XV wieku. Wybrzeże stało się później ośrodkiem transatlantyckiego handlu niewolnikami, a europejscy handlarze niewolnikami przybyli do tego regionu w XVI wieku. W latach 1839 i 1841 Francja ustanowiła protektorat nad wybrzeżem. W 1849 roku jeńcy uwolnieni z przechwyconego statku niewolników założyli Libreville. W latach 1862–1887 Francja rozszerzyła swoją kontrolę na wnętrze państwa i przejęła pełną suwerenność. W 1910 Gabon stał się częścią Francuskiej Afryki Równikowej, a w 1960 Gabon uzyskał niepodległość.

W momencie uzyskania przez Gabon niepodległości istniały dwie główne partie polityczne: Gaboński Blok Demokratyczny (BDG), na którego czele stał Léon M'Ba, oraz Gabońska Unia Demokratyczno-Społeczna (UDSG), na której czele stał Jean-Hilaire Aubame. W pierwszych wyborach po odzyskaniu niepodległości, zorganizowanych w systemie parlamentarnym, żadna ze stron nie była w stanie zdobyć większości; przywódcy następnie zgodzili się przeciwko systemowi dwupartyjnemu i startowali z jedną listą kandydatów. W wyborach w lutym 1961 r., które odbyły się w nowym systemie prezydenckim, M'Ba został prezydentem, a Aubame ministrem spraw zagranicznych. Rozwiązanie jednopartyjne rozpadło się w 1963 r., a w 1964 r. doszło do jednodniowego bezkrwawego zamachu stanu. W marcu 1967 r. na prezydenta i wiceprezydenta wybrani zostali Leon M'Ba i Omar Bongo. M'Ba zmarł później w tym samym roku. Bongo ogłosił Gabon państwem jednopartyjnym, rozwiązał BDG i założył Gabońską Partię Demokratyczną (PDG). Gruntowne reformy polityczne w 1990 r. doprowadziły do ​​nowej konstytucji, a PDG zdobyła zdecydowaną większość w pierwszych od 30 lat wielopartyjnych wyborach w kraju. Pomimo niezadowolenia ze strony partii opozycyjnych Bongo pozostał prezydentem aż do swojej śmierci w 2009 roku.