History of Tuvalu

Tuvalu

Pierwszymi mieszkańcami Tuvalu byli Polinezyjczycy, więc początków ludu Tuvalu można doszukiwać się w rozprzestrzenianiu się ludzi z Azji Południowo-Wschodniej, z Tajwanu, przez Melanezję i przez wyspy Polinezji na Pacyfiku.

Kapitanowie i twórcy map podczas wizyt europejskich statków nadawali poszczególnym wyspom różne nazwy. W 1819 roku wyspę Funafuti nazwano Wyspą Ellice'a; nazwę Ellice zastosowano do wszystkich dziewięciu wysp po pracach angielskiego hydrografa Alexandra George'a Findlaya. Wyspy Ellice znalazły się w strefie wpływów Wielkiej Brytanii pod koniec XIX wieku w wyniku traktatu między Wielką Brytanią a Niemcami dotyczącego rozgraniczenia stref wpływów na Pacyfiku. Każda z wysp Ellice została ogłoszona brytyjskim protektoratem przez kapitana Gibsona z HMS Curacoa w dniach 9–16 października 1892 r. Wyspy Ellice były administrowane jako brytyjski protektorat przez komisarza-rezydenta w latach 1892–1916 jako część Brytyjskich Terytoriów Zachodniego Pacyfiku (BWPT ), a następnie jako część kolonii Wysp Gilberta i Ellice od 1916 do 1976. Stany Zjednoczone rościły sobie prawa do Funafuti, Nukufetau, Nukulaelae i Niulakita na mocy ustawy o wyspach Guano z 1856 r. Roszczenie to zostało zrzeczone na mocy traktatu o przyjaźni z 1983 r. między Tuvalu i Stany Zjednoczone.

W 1974 roku mieszkańcy wysp Ellice głosowali za odrębnym brytyjskim statusem zależnym jako Tuvalu, oddzielającym się od Wysp Gilberta, które po uzyskaniu niepodległości stały się Kiribati. Kolonia Tuvalu powstała 1 października 1975 r. Tuvalu uzyskało pełną niepodległość w ramach Wspólnoty Narodów 1 października 1978 r. 5 września 2000 r. Tuvalu zostało 189. członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Biblioteka Narodowa i Archiwum Tuvalu przechowują „ważną dokumentację dotyczącą dziedzictwa kulturowego, społecznego i politycznego Tuvalu”, w tym zachowane akta administracji kolonialnej, a także archiwa rządowe Tuvalu.