I'm Alive: Apocalypse Zombie

Ucieknij z miasta spustoszonego przez zombie

Szukaj: Szukaj i zdobywaj zasoby niezbędne do przetrwania

Walka: Pokonaj zagrażające życiu infekcje

Naprawa stołu rzemieślniczego: Przetwarzanie zasobów na stanowisku rzemieślniczym

Ulepszenie warsztatu rzemieślniczego: możliwe jest bardziej ulepszone wytwarzanie

Ulepszenie kampera: Przenieś się do nowego obszaru z ulepszonym kamperem

Naprawa kampera: Napraw kamper i chroń zasoby przed zaatakowanymi zombie.

Przychylność mieszkańców: Kupuj przysługi za prezenty i wymieniaj niezbędne przedmioty

Historia rezydenta: komunikacja z lokalnymi mieszkańcami o silnych osobowościach

Ulepszenie statystyk: Wzmocnij ciało towarami i popraw niezbędne umiejętności

Wioska zniszczona przez wojnę, zarażeni ludzie wylewają masowe ataki z mutacjami ciała.

Został mi tylko stary kamper.

Czy dzięki temu mogę uciec z piekła?

W tym momencie z zepsutego radia rozlega się głos.

Wypowiedzenie wojny przez jakikolwiek kraj powoduje rozłam w pokoju.

Rozłam rośnie w niekontrolowany sposób, a cały świat staje się chaosem, który jest niczym innym jak piekłem.

Powtarzająca się wojna stawała się coraz bardziej brutalna, a ludzie zaczęli chorować zarówno fizycznie, jak i psychicznie.

Po niekończącej się wojnie pozostał „ból psychiczny (trauma)”.

Gdy ludzie byli zmuszani do ekstremalnych warunków, ich ciała zaczęły przechodzić transformację, być może w celu przetrwania.

Ich empatia i umiejętności komunikacyjne uległy regresji, a ich zdolności fizyczne rozwinęły się nienormalnie.

Stopniowo przekształcali się w nieludzi i zaczęli bezkrytycznie atakować ludzi niczym bezcelowa broń śmierci.

Rozprzestrzeniały się jak wirusy, a populacja zaczęła rosnąć wykładniczo.

Po zakończeniu wojny rząd koalicyjny nazwał to zjawisko wirusem X, nazwał je zainfekowanymi i rozdzielił.

Rząd bada szczepionki i metody leczenia, ale to nie wystarczy, a większość z nich jest wyłączona z ochrony rządu.

Mieszkam w jednej z tych zmarginalizowanych wiosek. Pozostał mi tylko kamper, który dziwnie się toczył.

Nie jestem pewien, czy uda mi się z tym dostać do portu na północy.

To miejsce jest pełne zarażonych ludzi i nie mogę spać spokojnie w nocy.

Umysł staje się coraz bardziej wyczerpany. Czuję się chory. A co jeśli ja też się zmienię?

„Chijik-. Czy ktoś tam jest?… Czy ona żyje… a ty?”

Nie wiem, czy minęło trochę czasu, odkąd słyszałem czyjś głos. Nie wiem, czy przeżyję.