Keno

Keno to gra przypominająca loterię

Keno /kiːnoʊ/ to podobna do loterii gra hazardowa, często rozgrywana w nowoczesnych kasynach, a także oferowana jako gra w niektórych loteriach.

Gracze obstawiają, wybierając liczby z zakresu od 1 do (zwykle) 80. Po tym, jak wszyscy gracze dokonają zakładów, 20 liczb (niektóre warianty losują mniej liczb) jest losowanych losowo, albo za pomocą maszyny kulkowej podobnej do tej używanej w loteriach i bingo, albo za pomocą generatora liczb losowych (RNG).

Każde kasyno ustala własną serię wypłat, zwaną „tabelami wypłat”. Gracz otrzymuje wynagrodzenie na podstawie tego, ile liczb zostało wybranych (albo wybór gracza, albo terminal wybierający liczby), liczba wybranych meczów i zakład.

W zależności od kasyna istnieje wiele różnych tabel wygranych keno, zwykle z większą „przewagą kasyna” niż w innych grach oferowanych przez to kasyno. Przewaga kasyna waha się od mniej niż 4 procent[1] do ponad 35 procent.[2] Typowa przewaga kasyna w grach kasynowych innych niż automaty wynosi poniżej 5%.[3]

Historia

Słowo „keno” ma francuskie lub łacińskie korzenie (fr. quine „pięć zwycięskich liczb”, L. quini „po pięć”), ale według wszystkich relacji gra wywodzi się z Chin. Legenda głosi, że wynalezienie gry uratowało starożytne miasto w czasie wojny, a jej powszechna popularność pomogła zebrać fundusze na budowę Wielkiego Muru Chińskiego. We współczesnych Chinach pomysł wykorzystania loterii do finansowania instytucji publicznych został zaakceptowany dopiero pod koniec XIX wieku.

Chińska loteria nie jest udokumentowana przed rokiem 1847, kiedy portugalski rząd Makau zdecydował się udzielić licencji operatorom loterii. Według niektórych wyniki gier keno w wielkich miastach były wysyłane do odległych wiosek i wiosek przez gołębie pocztowe, w wyniku czego chińska nazwa 白鸽票 báigē piào, dosłownie „bilet białego gołębia”, wymawiana baak-gap-piu po kantońsku (na której opierała się zachodnia pisownia „pak-ah-pu” / „pakapoo”).

Chińczycy grali w tę grę przy użyciu arkuszy z chińskimi znakami, często pierwszymi 80 postaciami z Tysiąca Znaków, z których wybierano zwycięskie postacie. Ostatecznie chińscy imigranci sprowadzili keno na Zachód, kiedy żeglowali przez Pacyfik, aby pomóc w budowie Pierwszej Kolei Transkontynentalnej w XIX wieku[7], gdzie nazwa została przeniesiona na Zachód na boc hop bu[6] i puck-apu[5]. W 1866 roku stała się już bardzo popularną grą hazardową w Houston w Teksasie pod nazwą „Keno”.

Szanse

Wypłaty Keno opierają się na tym, ile liczb wybierze gracz i ile z tych liczb zostanie „trafionych”, pomnożonych przez proporcję pierwotnego zakładu gracza do „stawki bazowej” tabeli wypłat. Zwykle im więcej liczb wybiera gracz i im więcej trafionych liczb, tym większa wypłata, chociaż niektóre tabele wypłat płacą za trafienie w mniejszą liczbę miejsc. Na przykład nierzadko można zobaczyć kasyna płacące 500 USD lub nawet 1000 USD za „złapanie” 0 z 20 na kuponie 20 miejsc z zakładem 5,00 USD. Wypłaty różnią się znacznie w zależności od kasyna. Większość kasyn umożliwia obstawianie liczb od 1 do 20, ale niektóre ograniczają wybór tylko do liczb od 1 do 10, 12 i 15, czyli „miejsc”, jak miłośnicy keno nazywają wybrane liczby.

Prawdopodobieństwo, że gracz trafi wszystkie 20 liczb na kuponie z 20 miejscami, wynosi około 1 do 3,5 kwintyliona (dokładnie 1 do 3 535 316 142 212 174 336).

Chociaż praktycznie niemożliwe jest trafienie wszystkich 20 liczb na bilecie z 20 miejscami, ten sam gracz zazwyczaj otrzymuje również wynagrodzenie za trafienie „złapów” 0, 1, 2, 3 i 7 do 19 z 20, często przy łapaniach od 17 do 19 płacących tyle samo, co za solidne trafienie 20. Niektóre z innych płatnych „złowień” na bilecie z 20 miejscami lub innym bilecie z wysokimi szansami na „solidne złapanie” są w rzeczywistości bardzo prawdopodobne do trafienia.