Kisah Wali Songo

Historia Songo opiekun kompletnej kolekcji mogą być wykorzystane jako punkt odniesienia.

Walisongo lub Walisanga byli znani jako szerzący islam na Jawie w XIV w. Żyli w trzech ważnych obszarach północnego wybrzeża wyspy Jawa, a mianowicie Surabaya-Gresik-Lamongan-Tuban we wschodniej Jawie, Demak-Kudus-Muria na Jawie Środkowej i Cirebon. w West Java.

Era Walisongo była końcem dominacji hindusko-buddyjskiej w kulturze Nusantary, która została zastąpiona kulturą islamską. Są symbolem szerzenia się islamu w Indonezji, zwłaszcza na Jawie. Oczywiście rolę odegrało również wiele innych postaci. Jednak ich bardzo duża rola w ustanowieniu Królestwa Islamskiego na Jawie, a także ich wpływ na kulturę całej społeczności i bezpośrednie głoszenie sprawiły, że Walisongo wspominano częściej niż o innych.

Znaczenie Walisongo

Uważa się, że Wielki Meczet w Demaku jest jednym z miejsc gromadzenia się najwcześniejszych świętych.

Istnieje kilka opinii dotyczących znaczenia Walisongo. Pierwszym jest dziewięć wali, które wskazuje liczbę świętych, którzy są semb

ilan lub sanga w języku jawajskim. Inna opinia mówi, że słowo songo / sanga pochodzi od słowa tsana, które po arabsku oznacza szlachetny. Inna opinia mówi, że słowo ada pochodzi z języka jawajskiego, co oznacza miejsce.

Inna opinia mówi, że Walisongo jest zgromadzeniem dakwah, które zostało po raz pierwszy założone przez Sunana Gresika (Maulana Malik Ibrahim) w 1404 r. (808 Hijriah). [1] Walisongo byli społecznymi reformatorami swoich czasów. Ich wpływ był odczuwalny w różnych formach przejawów nowej cywilizacji społeczeństwa jawajskiego, od zdrowia, rolnictwa, handlu, kultury, sztuki, społeczeństwa, po rząd.