Laila Majnu

Historia miłosna Laili i Majnu jest bardzo znana i jest nie mniej niż legendą.

Wiadomo, że miłość jest przytłaczającą, pochłaniającą wszystko, intensywną pasją. Ale jak intensywna może być miłość? Nikt nie zna odpowiedzi, a przykłady takiej miłości są rzadkie. Ale ilekroć mówi się o głębi miłości, intensywności namiętności, niemal od razu przychodzą na myśl dwa imiona: Laila i Majnu.

Historia miłosna Laili i Majnu jest bardzo znana i jest nie mniej niż legendą. Nawet dzisiaj ludzie znają ich jako Laila Majnu; brakuje "i" pomiędzy. Byli dwoje w ciele, ale jeden duchem. Oparta jest na prawdziwej historii młodego człowieka o imieniu Qays ibn al-Mullawah z północnego Półwyspu Arabskiego, w epoce Umajjadów w VII wieku. Historia miłosna „Laili i Majnu” jest wieczna, choć tragiczna.

Laila była piękną dziewczyną urodzoną w bogatej rodzinie. Będąc nie mniej niż księżniczką, miała poślubić bogatego chłopca i żyć w majestacie i przepychu. Ale miłość rodzi się z serca; nie zna zasad. Laila zakochała się w Qays i on też bardzo ją kochał. Qays był poetą i należał do tego samego plemienia co Laila. Skomponował wspaniałe wiersze miłosne i zadedykował je swojej ukochanej, opowiadając w nich swoją miłość do niej i często wymieniając jej imię. Przyjaciele Qaysa wiedzieli o jego romansie z Lailą i często drażnili się i wyśmiewali z jego miłości. Ale takie drwiny nie miały wpływu na Qays. Był głęboko zakochany w Laili i to tylko jej myśli opętały jego umysł na zawsze.

Od dłuższego czasu Qays bawiła się pomysłem szukania ręki Laili w małżeństwie od jej rodziców. Pewnego dnia podszedł do nich i postawił przed nimi wielkie pytanie.

Ale Qays był biednym chłopcem. A kiedy poprosił o rękę Laili w małżeństwie, jej ojciec natychmiast mu odmówił, ponieważ nie chciał, aby jej córka wyszła za mąż poniżej jej statusu. Według arabskich tradycji oznaczałoby to skandal dla Laili.

Los chciał, że dwoje kochanków zostało pozbawionych możliwości widywania się nawzajem. Wkrótce potem rodzice Laili wydali ją za bogatego mężczyznę, a ona zamieszkała w dużej rezydencji.

Kiedy Qays usłyszał o jej małżeństwie, był załamany. Uciekł z obozu plemienia i wędrował po otaczającej pustyni. Jego rodzina ostatecznie zrezygnowała z powrotu i zostawiła mu jedzenie na pustkowiu. Czasami można go było zobaczyć, jak recytuje sobie poezję lub pisze patykiem imię Laili na piasku. Tęsknił za nią dzień i noc.

Laila nie była lepsza. Oddzielona od Qays była zdruzgotana umysłem, ciałem i duchem. Niedługo potem, w 688 r., przeniosła się z mężem do Iraku, gdzie zachorowała i ostatecznie zmarła.

Kiedy przyjaciele Qaysa dowiedzieli się o śmierci Laili, poszli go szukać, aby przekazać mu wiadomość. Ale nie mogli go znaleźć.

Niedługo później ich poszukiwania dobiegły końca. Qays został znaleziony martwy na pustyni w pobliżu grobu Laili. Na skale w pobliżu grobu wyrył trzy wersety poezji, które są ostatnimi przypisywanymi mu wersetami.

Qays oszalał na punkcie swojej miłości; z tego powodu zaczęto go nazywać „Majnu” lub „Majnun Layla”, co oznacza „Doprowadzony do szaleństwa przez Laylę”.

Trudno dziś znaleźć taką miłość. Więc jeśli kiedykolwiek kogoś kochasz, spróbuj kochać tak jak ci dwaj. Nawet dzisiaj kochankowie przysięgają na swoje imię. To ich romans sprawił, że Laila i Majnu stały się nieśmiertelne w opowieściach o wielkich historiach miłosnych.

Kayes Ibn al-Mulvahl był poetą, który zakochał się w Laili, młodej, pięknej kobiecie. Wkrótce Mulvahl zaczął tworzyć wiersze o miłości Laili i zwykł wymieniać imię Laili w poezji. Biorąc pod uwagę jego miłość i starania, by uczcić Laila, miejscowa ludność nazwała go Majnun (Majnu).

Kiedy Majnu spotkał ojca Laili, aby pozwolił mu poślubić swoją córkę, odmówił, mówiąc, że jego córka nie poślubi szaleńca. Po wielu rodzinnych dramatach Laila została zmuszona do małżeństwa z bogatym biznesmenem. Osoba, z którą Laila wyszła za mąż, był bardzo miłym i pięknym mężczyzną i nazywał się Varad Althaqafi, niektórzy twierdzą, że Althaqafi mieszkał daleko od miejsca, w którym kiedyś mieszkała Laila.