Saddam Hussein - Biography

Saddam Husajn

Saddam Hussein (28 kwietnia 1937 – 30 grudnia 2006) był irackim politykiem i rewolucjonistą, który był piątym prezydentem Iraku od 1979 do 2003. Był także premierem Iraku od 1979 do 1991, a później od 1994 do 2003. był czołowym członkiem rewolucyjnej Arabskiej Socjalistycznej Partii Baas, a później jej irackiego oddziału regionalnego. Ideologicznie opowiadał się za Baasem, mieszanką arabskiego nacjonalizmu i arabskiego socjalizmu, podczas gdy polityka i idee polityczne, których bronił, są wspólnie znane jako saddamizm.

Saddam urodził się we wsi Al-Awja, niedaleko Tikrit w północnym Iraku, w rodzinie sunnickich Arabów. W 1957 r. wstąpił do Partii Baas, a później w 1966 r. do partii Baas z siedzibą w Iraku i Bagdadzie. Odegrał kluczową rolę w rewolucji 17 lipca i został mianowany wiceprezydentem Iraku przez Ahmeda Hassana al-Bakra. Podczas swojej kadencji jako wiceprezydenta Saddam znacjonalizował Iraq Petroleum Company, dywersyfikując iracką gospodarkę. Przewodniczył drugiej wojnie iracko-kurdyjskiej (1974–1975). Po rezygnacji al-Bakra w 1979 r. Saddam formalnie objął władzę, choć de facto był już przez kilka lat głową Iraku. Stanowiska władzy w kraju obsadzono głównie Arabów sunnickich, stanowiących mniejszość stanowiącą około jednej piątej populacji.

Obejmując urząd, Saddam zainicjował czystkę w Partii Baas w 1979 r. Saddam nakazał inwazję na Iran w 1980 r., rzekomo próbując zdobyć irańską prowincję Chuzestan, w której zamieszkuje większość arabska, i udaremnić irańskie próby eksportu własnej rewolucji z 1979 r. do świata arabskiego, a także położyć kres irańskim wezwaniom do obalenia reżimu Zdominowany przez sunnitów reżim Baas. Wojna iracko-irańska zakończyła się po prawie ośmiu latach zawieszenia broni po wyczerpującym impasie, który kosztował w Iraku życie około miliona osób i straty gospodarcze wynoszące 561 miliardów dolarów. Pod koniec wojny Saddam nakazał kampanię Anfal przeciwko kurdyjskim rebeliantom, którzy stanęli po stronie Iranu, uznaną przez Human Rights Watch za akt ludobójstwa. Później Saddam oskarżył swojego sojusznika Kuwejt o skośne wiercenia irackich złóż ropy i najechał ten kraj, inicjując wojnę w Zatoce Perskiej (1990–1991), w wyniku której Irak został pokonany przez wielonarodową koalicję pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych. Następnie Organizacja Narodów Zjednoczonych nałożyła sankcje na Irak. Saddam stłumił w 1991 r. irackie powstania Kurdów i szyitów, które dążyły do ​​uzyskania niepodległości lub obalenia rządu. Saddam przyjął antyamerykańskie stanowisko i założył Kampanię Wiary, realizując program islamistyczny w Iraku.

W 2003 roku Stany Zjednoczone i ich koalicja sojuszników dokonały inwazji na Irak, fałszywie oskarżając Saddama o opracowanie broni masowego rażenia i powiązania z Al-Kaidą. Partia Baas została zdelegalizowana, a Saddam zaczął się ukrywać. Po jego schwytaniu w dniu 13 grudnia 2003 r. jego proces odbył się pod rządami irackiego rządu tymczasowego. W dniu 5 listopada 2006 r. Saddam został skazany przez iracki Wysoki Trybunał za zbrodnie przeciwko ludzkości związane z masakrą w Dujail w 1982 r. i skazany na śmierć przez powieszenie. Został stracony w dniu 30 grudnia 2006 roku.

Saddam, postać wysoce polaryzująca i kontrowersyjna, zdominował iracką politykę przez trzydzieści lat i był przedmiotem kultu jednostki. Wielu Arabów uważa Saddama za zdecydowanego przywódcę, który rzucił wyzwanie zachodniemu imperializmowi, sprzeciwiał się izraelskiej okupacji Palestyny ​​i opierał się zagranicznej interwencji w regionie. Z drugiej strony wielu Irakijczyków, zwłaszcza szyitów i Kurdów, postrzega go negatywnie jako dyktatora odpowiedzialnego za surowy autorytaryzm, represje i liczne niesprawiedliwości. Organizacja Human Rights Watch oszacowała, że ​​reżim Saddama był odpowiedzialny za zamordowanie lub zaginięcie od 250 000 do 290 000 Irakijczyków. Kilku analityków określiło rząd Saddama jako autorytarny i totalitarny, chociaż stosowalność tej etykiety była kwestionowana.