Salmo 105

Wielki Psalm

1 Dziękujcie Panu, głoście Jego imię; rozgłaszajcie wśród narodów jego czyny.

2 Śpiewajcie mu i chwalcie go; zgłoś wszystkie swoje cuda.

3 Chlubcie się jego świętym imieniem; niech się radują serca tych, którzy szukają Pana.

4 Idź do Pana i do jego mocy; zawsze szukaj jego obecności.

5 Pamiętajcie o cudach, które czynił, o jego cudach i o wyrokach, które ogłaszał,

6 O, potomkowie Abrahama, jego sługi, o, synowie Jakuba, jego wybrani.

7 On jest Panem, Bogiem naszym; jego dekrety dotyczą całej ziemi.

8 Pamięta na zawsze swoje przymierze do tysiąca pokoleń, słowo, które przykazał,

9 przymierze, które zawarł z Abrahamem, przysięgę, którą złożył Izaakowi.

10 Potwierdził to jako dekret dla Jakuba, dla Izraela jako przymierze wieczne, mówiąc:

11 „Dam ci ziemię Kanaan, twoje dziedzictwo”.

12 Gdy było ich jeszcze mało, garstka pielgrzymów w kraju,

13 I tułali się od narodu do narodu, od królestwa do królestwa,

14 nie pozwolił nikomu ich uciskać, ale za nich skarcił królów, mówiąc:

15 „Nie dotykajcie moich pomazańców; nie znęcajcie się nad moimi prorokami”.

16 Zesłał głód na ziemię i zniszczył całe ich utrzymanie;

17 ale posłał przed nimi człowieka, Józefa, który został sprzedany w niewolę.

18 Związali mu nogi łańcuchami i żelazem wokół szyi,

19 aż spełniła się jego przepowiednia i słowo Pańskie potwierdziło to, co powiedział.

20 Król kazał go wypuścić, wypuścił go władca ludów.

21 Uczynił go panem swego pałacu i zarządcą wszystkich jego dóbr,

22 aby nauczał swoich sług, jak chciał, i uczył mądrości urzędników królewskich.

23 Izrael udał się więc do Egiptu, Jakub przebywał jako cudzoziemiec w kraju Chama.

24 Bóg rozmnożył swój lud, uczynił go potężniejszym od wrogów

25 i odmienili serca, aby znienawidzili jego lud, aby spiskowali przeciwko jego sługom.

26 Wtedy Mojżesz posłał swego sługę i Aarona, którego wybrał,

27 przez którego dokonał cudów swoich i cudów swoich w ziemi Cam.

28 Zesłał ciemność i nastała ciemność, i nie sprzeciwili się jego słowom.

29 Obrócił ich wody w krew, powodując śmierć ich ryb.

30 Ich kraj został zaatakowany przez żaby, nawet w komnatach królewskich.

31 Rozkazał, a roje much i wszy zaatakowały ich terytorium.

32 Zesłał im grad zamiast deszczu i błyskawice ogniste na ich ziemi;

33 zrównali z ziemią ich winnice i drzewa figowe oraz zniszczyli drzewa na ich terytorium.

34 Rozkazał i nadeszły szarańcze, niezliczone szarańcze,

35 i pożarł wszystką roślinność ziemi, i strawił wszystko, co wydała uprawa.

36 Potem zabił wszystkich pierworodnych ich ziemi, wszystkie pierwociny ich męskości.

37 I wyprowadził stamtąd Izraela, i wyszli pełni srebra i złota. W ich plemionach nie było nikogo, kto by się zachwiał.

38 Egipcjanie ucieszyli się, kiedy odeszli, bo bali się Izraelitów.

39 Rozpostarł obłok, aby dać im cień i ogień, aby oświetlił noc.

40 Prosili, a on zesłał przepiórki i nasycił ich chlebem z nieba.

41 Rozłupał skałę i wytrysnęła woda, płynąc jak rzeka przez pustynię.

42 Pamiętał bowiem o świętej obietnicy, którą złożył swemu słudze Abrahamowi.

43 Sprawił, że Jego lud wyszedł z radością, a Jego wybrani z radosnymi pieśniami.

44 Dał im ziemie narodów, a oni zawładnęli pracą innych ludów,

45 aby byli posłuszni jego ustawom i przestrzegali jego praw. Alleluja!