Salmo 2

Wielki Psalm

„1 Dlaczego narody się burzą i ludy daremnie spiskują?

2 Powstają królowie ziemscy, a książęta zmawiają się społem przeciw Panu i przeciw Jego pomazańcowi, mówiąc:

3 „Rozerwijmy ich łańcuchy, zrzućmy ich kajdany!”

4 Ze swego tronu w niebie Pan śmieje się i naśmiewa się z nich.

5 W swoim gniewie karci ich i przeraża ich w swojej zapalczywości, mówiąc:

6 „Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, na mojej świętej górze”.

7 Ogłoszę dekret Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś; Nudzę cię dzisiaj.

8 Żądaj ode mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie.

9 Pokruszysz ich laską żelazną i roztrzaskasz jak naczynie gliniane”.

10 Dlatego, królowie, bądźcie roztropni; przyjmijcie ostrzeżenie, władze kraju.

11 Czcijcie Pana z bojaźnią; radujcie się drżeniem.

12 Pocałuj syna, aby się nie rozgniewał i nie zostałeś nagle zniszczony, bo w jednej chwili jego gniew się rozpala. Jakże szczęśliwi są wszyscy, którzy się do Niego uciekają!”