Salmo 41

Wielki Psalm

1 Jak szczęśliwy jest ten, kto troszczy się o ubogich! Pan wybawia go w chwilach przeciwności.

2 Pan go ochroni i zachowa przy życiu; uszczęśliwi cię na ziemi i nie wyda na pastwę twoich wrogów.

3 Pan go podtrzyma na łożu boleści, a z choroby wyzdrowieje.

4 Powiedziałem: „Miłosierdzia, Panie! Uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie”.

5 Moi wrogowie mówią o mnie złośliwie: „Kiedy on umrze? Kiedy twoje imię zniknie?

6 Ilekroć ktoś mnie odwiedza, mówi nieprawdę, napełnia swoje serce oszczerstwami, a potem je rozpowszechnia, gdziekolwiek się udaje.

7 Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, zbierają się i szepczą przeciwko mnie, wyobrażając sobie, że spotka mnie najgorsze:

8 „Powaliła go straszna zaraza; leży w łóżku i już nigdy nie wstanie”.

9 Nawet mój najlepszy przyjaciel, któremu ufałem i dzieliłem się chlebem, zwrócił się przeciwko mnie.

10 Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną; podnieś mnie, abym im odpłacił.

11 Wiem, że mnie kochasz, bo mój wróg nie triumfuje nade mną.

12 Dzięki mojej prawości podtrzymujesz mnie i stawiasz przed sobą na wieki.

13 Chwalcie Pana, Boga Izraela, od wieków na wieki! Amen i amen!