Sayings of the desert fathers

ojcowie pustyni byli wczesnymi chrześcijańskimi pustelnikami, ascetami i mnichami, którzy żyli w Egipcie

Ta aplikacja porządkuje słowa lub powiedzenia różnych mnichów, którzy żyli na samotnych pustyniach Egiptu między 250 a 400 rokiem n.e. Tematy obejmują takie zagadnienia, jak miłość, ubóstwo, post, pokora i modlitwa.

Złodzieje ujrzeli człowieka, w którym urzeczywistniło się słowo Ewangelii. W Kościele prawosławnym takich ludzi nazywa się Ojcami Świętymi. W ciągu dwóch tysiącleci ten starożytny Kościół starał się zachować właśnie tę prawdę otrzymaną od apostołów, wraz z doświadczeniem żywej komunii z Bogiem. Dlatego też Kościół prawosławny był w stanie urodzić wielu świętych, którzy byli nosicielami tego doświadczenia życia niebieskiego jeszcze na ziemi.

„Ojcowie pustyni” obejmują wpływową grupę pustelników i cenobitów z IV wieku, którzy osiedlili się na pustyni egipskiej. Początki zachodniego monastycyzmu leżą w tych prymitywnych pustelniach i wspólnotach religijnych. Paweł z Teb jest pierwszym pustelnikiem, który ustanowił tradycję monastycznej ascezy i kontemplacji, a za założyciela cenobityzmu, czyli wczesnego monastycyzmu, uważa się Pachomiusza z Tebejdy. Jednak pod koniec III wieku słynny św. Antoni z Egiptu nadzorował kolonie pustelników w środkowym regionie.