Сураи Ёсин

Тафсири Сураи Ёсин

Тафсири Сураи Ёсин

Сураи Ёсин

Сураи 36-уми Қуръон буда, ба истиснои ояти 45-ум дигар ҳама оёти он дар Маккаи Мукаррама нозил шуда, аз 83 оят иборат аст.

Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳӣм.

Ин сураи муборак се мавзӯи асосиро дар бар мегирад:1-ум имони комил доштан ба баъсу нушур (зинда гардонида баъд аз миронидан). 2-юм, Қиссаи аҳли Қарияи Антокия ва 3-юм, баёни далоилу бурҳонҳои Қотеъеро, ки ба ваҳдонияти Аллоҳтаъоло далолат мекунанд.

Сура бо Қасам ибтидо гардида, бори дигар таъкид месозад, ки Қуръон ин як китоби бисёр азимушшаън буда, ваҳйи Илоҳист. Рисолати ҳазрати Муҳаммад (с) росту дуруст буда, ӯ (с) Пайғамбари барҳаҚҚи Худованди яктои ҳарду ҷаҳон аст. Баъдан аз Қавми саркашу туғёнгари Қурайшиҳо, ки ғарҚи баҳри гумроҳӣ гардида, дар ҷоҳилӣ аз ҳад гузашта, рисолати Пайғамбари охируззамон (с)-ро дурӯғ бароварданӣ мешуданду ба ин рафторашон мубталои азоби Илоҳӣ гардиданд, сухан меравад. Боз Қиссаи Қавми Қарияи Антокия, ки ба расулони Аллоҳ бовар накарда, онҳоро дурӯғгӯй пиндоштанд ва инчунин касоне, ки ваҳйи Илоҳиро дурӯғ донистанд, дар ин сураи карима баёни худро ёфтааст. Онҳо ва амсоли онҳоро бо овардани панду андарзи Қуръони Ӯ таъоло огоҳ намуда, аз гуноҳ кардан барҳазар кунонидааст.