History of Mongolia

Монголын түүх , มีมองโกเลีย (Монгол) และภาษาอังกฤษ

(มองโกล)

Монголын түүх нь монголчуудын нүүдэл ба суурьшлын түүхтэй салшгүй холбооотой. эзээвсгэрт хүн суурьшсан цагаас эхлэн нүүдэлчид (нүүдэлчин соёл иргэшнил) эзэ гнэн, HUүннү, Сяньби гүрнүүд байгуулагдаж байв. 1190 онд Чингис хаан тархай бутархай олон монгол аймгийг нэгэн тугийн дор нэгтгэв. Их Монгол Улс хүчирхэгжсэн үедэээ Европын зүүн хагас, Азийн ихэнх газар нутгийг э̩рийн мэдэлд оруулсан, хүн тэрэлхтний түүхэнд давтагдаагүй асар том газар нутагтай, улсын нутаг дэвсгэр дотроо Монголын энхтайвныг бий болгож чадсан хүчирхэг гүрэн байлаа. хэдийгээр монголчууд дэлхийн түүхэнд тодрон гарч, Ази-Европын хооронд урьд нь байгаагүй соёл, худалдааг шинэ т үвшинд авчирсан ч ихэнх монголчууд нүүдлийн амьдралтай хэвээр байсан юм. 1262 онд Их Монгол улс задран Алтан Ордны улс, Ил хаант Улс, цагадайн улс, Юань улс нэртэйгээр дэрвҩн том гүрэн д хуваагдан, 16-р зууныг хүртэл э̩р хоорондоо дайтах буюу нэгдсээр ирэв. Яг энэ үедээ монголчууд Буддын шашны навтаж эхэлсэн ба түүнээс хойш нэг их удалгүй буюу 17-р зуу ны сүүлээс эхлэн 18-р зууны дунд гэхэд ихэнх монголчууд Чин улсад дагаар орсон байна. 20-р зууны эхэнд 1911 онд Чин улсын задран унах үед хятад, Тҩвҩд, Монгол гурван улс нэгэн зэрэг тусгаар тогносо н байна. Энэ үед монголчууд эхлээд HAант Оросын тусламжтайгаар Олноо Ҩргҩгдсҩн Монгол Улсыг, дараа нь 1924 онд Зэвлэлт Найрамдах Монгол Ард Улсыг байгуулсан нь дэлхийн түүхэн дэх хоёр дахь социалист улс болсон юм. Үүний дараа Зэвлэлт Улстай мҩр зэрэгцэн улсаа хҩгжүүлж чаджээ. Зүүн Европт гарсан 1989 оны хувьсгалууд ч монголд улс тҩрийн ҩҩрчлҩлтийг авчирсан ба үр дүнд нь 1992 онд ардчилса н дэглэмтэй Үндсэн хуульт, чах зээлийн нийгэмд шилжин орсон. Тэлэвлэгэ̩̩т эдийн засгаас чэлэ̩̩т эдийн засагт шилжих шилжилт нь ихээхэн асуудлыг дагуулсаар байгаа бҩгэҩд эдийн засгийн ҩсҩлт зарим жилүүдэд маш ҩндҩр үзүүлэлттэй байхад ч нийт хүн амын гуравны нэг нь ядуу амьдарч ไบซัน.

(ภาษาอังกฤษ )

จักรวรรดิเร่ร่อนต่างๆ รวมถึงซยงหนู (ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศักราช–คริสต์ศตวรรษที่ 1), รัฐเซียนเป่ย (ประมาณคริสตศักราช 93–234), โรรัน คากานาเต (330–555), อาณาจักรแรก (552–603) และอาณาจักรเตอร์กคากาเนทแห่งที่สอง ( (ค.ศ. 682–744) และคนอื่นๆ ปกครองพื้นที่ของมองโกเลียในปัจจุบัน ชาว Khitan ซึ่งใช้ภาษากึ่งมองโกเลีย ก่อตั้งอาณาจักรที่เรียกว่าราชวงศ์เหลียว (916–1125) และปกครองมองโกเลียและบางส่วนของจีนตอนเหนือ เกาหลีตอนเหนือ และรัสเซียตะวันออกไกลในปัจจุบัน

ในปี ค.ศ. 1206 เจงกีสข่านสามารถรวมชนเผ่ามองโกลเข้าด้วยกัน หล่อหลอมพวกเขาให้เป็นกองกำลังต่อสู้ซึ่งต่อมาได้สถาปนาอาณาจักรที่อยู่ติดกันที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โลก นั่นคือ จักรวรรดิมองโกล (1206–1368) หลังจากการแตกแยกของจักรวรรดิมองโกล มองโกเลียก็ถูกปกครองโดยราชวงศ์หยวน (ค.ศ. 1271–1368) ซึ่งตั้งอยู่ในคานบาลิก (ปักกิ่งสมัยใหม่) และปกครองโดยเป็นส่วนหนึ่งของมณฑลหลิงเป่ย พุทธศาสนาในมองโกเลียเริ่มต้นจากการที่จักรพรรดิหยวนเปลี่ยนใจเลื่อมใสและเผยแพร่พุทธศาสนาในทิเบต

หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์หยวนที่นำโดยมองโกลในปี ค.ศ. 1368 ราชสำนักหยวนได้ถอยกลับไปยังที่ราบสูงมองโกเลีย ถือเป็นจุดเริ่มต้นของราชวงศ์หยวนเหนือ (ค.ศ. 1368–1635) ชาวมองโกลกลับไปสู่รูปแบบความขัดแย้งภายในก่อนหน้านี้และวิถีหมอผีแบบเก่าหลังจากการล่มสลายของราชวงศ์หยวน พุทธศาสนาเกิดขึ้นอีกครั้งในมองโกเลียในศตวรรษที่ 16 และ 17

ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 17 มองโกเลียกลายเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์ชิงที่นำโดยแมนจู ระหว่างการปฏิวัติซินไห่ มองโกเลียประกาศเอกราชจากราชวงศ์ชิง แต่ต้องต่อสู้ดิ้นรนจนถึงปี 1921 เพื่อสร้างเอกราชโดยพฤตินัย และจนถึงปี 1945 เพื่อให้ได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติ ด้วยเหตุนี้ มองโกเลียจึงตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของโซเวียตอย่างแข็งแกร่ง ในปี พ.ศ. 2467 สาธารณรัฐประชาชนมองโกเลียได้รับการประกาศ และการเมืองของมองโกเลียก็เริ่มดำเนินไปในรูปแบบเดียวกับการเมืองของสหภาพโซเวียตในสมัยนั้น หลังจากการปฏิวัติในปี พ.ศ. 2532 การปฏิวัติมองโกเลียในปี พ.ศ. 2533 นำไปสู่ระบบหลายพรรค รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในปี พ.ศ. 2535 และการเปลี่ยนแปลงไปสู่ระบบเศรษฐกิจแบบตลาด