Albert Einstein

Albert Einstein ชีวิตและวิทยาศาสตร์ของเขา

อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ (/ ˈaɪnstaɪn/ EYEN-styne; เยอรมัน: [ˈalbɛʁt ˈʔaɪnʃtaɪn] (audio speaker iconlisten); 14 มีนาคม พ.ศ. 2422 – 18 เมษายน พ.ศ. 2498) เป็นนักฟิสิกส์เชิงทฤษฎีที่เกิดในเยอรมนี ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นหนึ่งในนักฟิสิกส์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล . Albert Enstein เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีในการพัฒนาทฤษฎีสัมพัทธภาพ แต่ Albert Einstein ก็มีส่วนสำคัญในการพัฒนาทฤษฎีกลศาสตร์ควอนตัมเช่นกัน ทฤษฎีสัมพัทธภาพและกลศาสตร์ควอนตัมเป็นสองเสาหลักของฟิสิกส์สมัยใหม่ สูตรสมมูลมวล-พลังงานของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ E = mc2 ซึ่งเกิดขึ้นจากทฤษฎีสัมพัทธภาพได้รับการขนานนามว่าเป็น "สมการที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก" งานของ Albert Einstein เป็นที่รู้จักกันว่ามีอิทธิพลต่อปรัชญาวิทยาศาสตร์ อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1921 "สำหรับการให้บริการทางฟิสิกส์เชิงทฤษฎี และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการค้นพบกฎของเอฟเฟกต์โฟโตอิเล็กทริก" ซึ่งเป็นขั้นตอนสำคัญในการพัฒนาทฤษฎีควอนตัม ความสำเร็จทางปัญญาและความคิดริเริ่มของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ส่งผลให้ "อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์" มีความหมายเหมือนกันกับ "อัจฉริยะ"

ในปี ค.ศ. 1905 หนึ่งปีที่บางครั้งเรียกว่า annus mirabilis ('ปีแห่งปาฏิหาริย์') Einstein ได้ตีพิมพ์บทความที่แปลกใหม่สี่ฉบับ สิ่งเหล่านี้สรุปทฤษฎีของโฟโตอิเล็กทริก อธิบายการเคลื่อนที่แบบบราวเนียน แนะนำทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ และแสดงให้เห็นถึงความเท่าเทียมกันของมวลพลังงาน Albert Einstein

คิดว่ากฎของกลศาสตร์คลาสสิกไม่สามารถคืนดีกับกฎของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าได้อีกต่อไป ซึ่งทำให้เขาพัฒนาทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษของเขา จากนั้นเขาก็ขยายทฤษฎีไปสู่สนามโน้มถ่วง เขาตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปในปี ค.ศ. 1916 โดยแนะนำทฤษฎีความโน้มถ่วงของเขา ในปี ค.ศ. 1917 เขาได้ใช้ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปเพื่อสร้างแบบจำลองโครงสร้างของจักรวาล อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ยังคงจัดการกับปัญหาของกลศาสตร์สถิติและทฤษฎีควอนตัม ซึ่งนำไปสู่คำอธิบายของเขาเกี่ยวกับทฤษฎีอนุภาคและการเคลื่อนที่ของโมเลกุล อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ยังได้สำรวจคุณสมบัติทางความร้อนของแสงและทฤษฎีควอนตัมของการแผ่รังสี ซึ่งเป็นรากฐานของทฤษฎีโฟตอนของแสง

อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลังๆ ในอาชีพการงานของเขา อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ได้พยายามทำสองสิ่งที่ไม่ประสบผลสำเร็จในท้ายที่สุด ประการแรก แม้จะมีส่วนสนับสนุนอย่างมากในด้านกลศาสตร์ควอนตัม เขาก็คัดค้านสิ่งที่วิวัฒนาการมาโดยคัดค้านว่าธรรมชาติ "ไม่เล่นลูกเต๋า" ประการที่สอง อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ พยายามที่จะคิดค้นทฤษฎีสนามที่เป็นหนึ่งเดียวโดยการสรุปทฤษฎีความโน้มถ่วงทางเรขาคณิตของเขาให้ครอบคลุมถึงแม่เหล็กไฟฟ้า เป็นผลให้เขาแยกตัวออกจากกระแสหลักของฟิสิกส์สมัยใหม่มากขึ้น