Doctor Bee

เกมปริศนาที่มีองค์ประกอบของหมอสัตว์

ในเกม "Doctor Bee" ผู้เล่นสามารถใช้ระบบเกมตามการจำลองทางฟิสิกส์เพื่อเอาชนะความยากลำบากและรับความสนุกสนานจากการแกว่งกลับคืนมา รัศมีและรายละเอียดของภาพวาดโดยรวมมีความโดดเด่นมาก สิ่งที่แตกต่างจากเกมอื่นๆ ก็คือเอฟเฟกต์การแสดงออกเล็กๆ น้อยๆ ของมันนั้นน่าตกใจ และเพลงที่เหมาะสมก็มีความเห็นอกเห็นใจอย่างมาก ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวอาจเป็นเพราะบรรยากาศที่น่าเศร้าในช่วงกลางและช่วงหลังของเกมนั้นรุนแรงเกินไป แม้ว่าเกมในท้ายที่สุดฉากจะถูกบันทึกไว้ด้วยฉากแสงสีและเสียงเพลงที่สดใส แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะดึงผู้เล่นออกจากความโศกเศร้า

ชายชราปรากฏตัวขึ้นตอนเริ่มเกม แม้ว่าสีหน้าโดดเดี่ยวของเขาจะมองไม่เห็น แต่ต่อหน้าฉันผู้มีประสบการณ์มากมาย สีหลักของเกมเกือบจะเป็นธีมชีวิตที่น่าเศร้า หลังจากอ่านบทวิจารณ์ต่างๆ มากมาย ฉันพบว่าหลายคนอธิบายว่าดนตรีนั้นอบอุ่นและสงบ ผ่อนคลาย และเกมนี้เป็นเกมที่สดชื่น ฉันอดไม่ได้ที่จะสงสัยตัวเอง

เนื้อเรื่องของเกมแบ่งออกเป็นสี่บท: 1. วัยเด็ก 2, เยาวชน 3, ผู้ใหญ่ 4 และวัยชรา; แต่ละฤดูกาลจะสอดคล้องกับสี่ฤดูกาล ได้แก่ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว และเป็นเพราะการปรากฏตัวของฤดูกาลทั้งสี่ที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเศร้ามากยิ่งขึ้น ในทางตรงกันข้าม ความโศกเศร้ามักจะมีน้ำหนักมากกว่าความสุขสุดขีด พระเอกเป็นสาวน้อยผู้รักการถักนิตติ้ง เธอนึกถึงสมัยที่เธอเล่นกับเพื่อนในวัยเด็กและมองดูดอกทานตะวันที่บานสะพรั่งในสวน เช่นเดียวกับเอลฟ์ที่ถูกจำกัดด้วยความยาวของเชือก เธอไม่สามารถไปต่อได้ นี่เป็นการปูทางไปสู่การกบฏในภายหลัง

เด็กๆ ไม่เข้าใจความหมายของความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม และความหมายเมื่อพื้นที่อยู่อาศัยของพวกเขาถูกครอบครอง สิ่งที่ดูเหมือนอุบัติเหตุทางรถยนต์จริงๆ แล้วเป็นปัญหาความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมที่สะสมมาเป็นเวลานาน จากโรงปฏิบัติงานการผลิตที่ได้รับความเสียหาย สิ่งที่คุณเห็นจากภายนอกคือก๊าซพิษ และภายในคุณสามารถเห็นห้องมืดที่เต็มไปด้วยแมลงสาบ ไม่ใช่ปูที่คุณคิดว่าน่ารักอีกต่อไป หรือไม่ใช่ปูที่ใสสะอาดในทุ่งนาอีกต่อไป สภาพแวดล้อมที่นี่เป็นพื้นที่อันตรายสำหรับคุณที่จะตาย การขาดความรับผิดชอบของนักพัฒนาทำให้ผู้คนจำนวนมากลงไปทางใต้โดยทิ้งไว้เบื้องหลัง มีคนน้อยมากและความเงียบงันยังคงอยู่ในความทรงจำของตัวเอก

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และความเจ็บปวดก็ค่อยๆ ผ่านไปเมื่อเวลาผ่านไป ฤดูหนาวมาถึงแล้ว ทุกอย่างก็ขาวไปหมด ตัวเอกเริ่มนึกถึงความสุขที่ได้เล่นหิมะในวัยเด็ก แต่ในเวลานี้ เธอดูเหมือนเป็นเครื่องจักรขึ้นสนิมที่ไม่สามารถวิ่งได้อีกต่อไป เช่นเดียวกับเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ผู้คนมักใช้เป็นเวลานานๆ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้อีกต่อไป มันจะเป็นเศษซาก