Indian Evidence Act

คู่มือการศึกษา - อ่านพระราชบัญญัติหลักฐานอินเดียฉบับสมบูรณ์ IEA 1872 เป็นภาษาอังกฤษ

ข้อจำกัดความรับผิดชอบ: แอปพลิเคชันนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหรือเป็นตัวแทนของหน่วยงานรัฐบาลใด ๆ เป็นแพลตฟอร์มส่วนตัวที่พัฒนาขึ้นเพื่อการศึกษา ข้อมูลหรือบริการใด ๆ ที่จัดทำโดยแอพนี้ไม่ได้รับการรับรองหรืออนุมัติโดยหน่วยงานของรัฐ แหล่งที่มาของเนื้อหา: https://lddashboard.legislative.gov.in/actsofparliamentfromtheyear/indian-evidence-act-1872

พระราชบัญญัติหลักฐานของอินเดีย ซึ่งเดิมผ่านในอินเดียโดยสภานิติบัญญัติของจักรวรรดิในปี พ.ศ. 2415 ระหว่างการปกครองของอังกฤษ ประกอบด้วยชุดกฎเกณฑ์และประเด็นที่เกี่ยวข้องกันซึ่งควบคุมการยอมรับพยานหลักฐานในศาลยุติธรรมของอินเดีย

พระราชบัญญัติหลักฐานอินเดีย ระบุว่าเป็นพระราชบัญญัติหมายเลข มาตรา 1 ของปี พ.ศ. 2415 เรียกว่า Indian Evidence Act พ.ศ. 2415 มี 11 บท 167 มาตรา และมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2415 ขณะนั้นอินเดียเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอังกฤษ ตลอดระยะเวลากว่า 125 ปีนับตั้งแต่มีการตรากฎหมาย พระราชบัญญัติหลักฐานหลักฐานของอินเดียโดยพื้นฐานแล้วยังคงรักษารูปแบบดั้งเดิมไว้ ยกเว้นการแก้ไขบางประการเป็นครั้งคราว

การแก้ไข:

พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายอาญา พ.ศ. 2548

การตรากฎหมายและการนำพระราชบัญญัติหลักฐานของอินเดียมาใช้เป็นมาตรการทางศาลที่ทำลายเส้นทางที่นำมาใช้ในอินเดีย ซึ่งเปลี่ยนระบบแนวคิดทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการยอมรับพยานหลักฐานในศาลยุติธรรมของอินเดีย ก่อนหน้านั้น กฎของหลักฐานตั้งอยู่บนระบบกฎหมายแบบดั้งเดิมของกลุ่มสังคมและชุมชนต่างๆ ของอินเดีย และแตกต่างกันไปตามแต่ละบุคคล ขึ้นอยู่กับวรรณะ ชุมชน ความศรัทธา และตำแหน่งทางสังคม พระราชบัญญัติหลักฐานของอินเดียได้แนะนำชุดกฎหมายมาตรฐานที่ใช้บังคับกับชาวอินเดียทุกคน

กฎหมายดังกล่าวมีพื้นฐานมาจากผลงานของบริษัทของเซอร์เจมส์ ฟิตซ์จาเมส สตีเฟน ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็นบิดาผู้ก่อตั้งกฎหมายที่ครอบคลุมฉบับนี้