เพลงสดุดียอดเยี่ยม
1 (สดุดีของดาวิด) โอข้า แต่พระเจ้าขอวิงวอนต่อข้าพระองค์กับบรรดาผู้ต่อสู้กับข้าพระองค์: จงต่อสู้กับผู้ต่อสู้ข้าพระองค์
2 ถือโล่และที่หุ้มแล้วและยืนขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือ
3 จงเอาหอกออกมาและจงหยุดทางให้คนที่ข่มเหงเราจงพูดกับวิญญาณของเราว่า "เราเป็นความรอดของเจ้า"
4 ขอให้เขาอายและละอายที่แสวงหาชีวิตของข้าพระองค์ขอให้เขาหันกลับและนำไปสู่ความสับสนซึ่งคิดอุบายทำร้ายข้า
5 ขอให้เขาเป็นเหมือนแกลบต่อหน้าลมและขอให้ทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์ขับไล่ตามเขาไป
6 ขอให้ทางของเขามืดและลื่นและให้ทูตสวรรค์ของพระเยโฮวาห์ข่มเหงพวกเขา
7 เพราะเขาได้ซ่อนตาข่ายดักเขาไว้โดยไม่มีเหตุซึ่งเขาไม่ได้ทำเพื่อเขา
8 ขอให้ความพินาศมาถึงเขาอย่างไม่รู้ตัว และขอให้ข่ายที่เขาซ่อนไว้นั้นติดเขาเองและให้เขาติดข่ายพินาศเอง
9 และจิตใจของข้าพระองค์จะปีติยินดีในพระเยโฮวาห์มันจะเปรมปรีดิ์ในความรอดของเขา
10 กระดูกทั้งสิ้นของข้าพระองค์จะกล่าวว่า `ข้า แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นเหมือนพระองค์ซึ่งช่วยคนจนให้พ้นจากผู้ที่แข็งแรงเกินกำลังของเขาเออคนยากจนและคนขัดสนจากผู้ที่ทำลายเขา
11 พยานเท็จได้ลุกขึ้น พวกเขาวางสิ่งที่ฉันไม่รู้
12 พวกเขาตอบแทนฉันด้วยความชั่วแทนความดีแห่งจิตใจของฉัน
13 แต่สำหรับฉันเมื่อพวกเขาป่วยเสื้อผ้าของฉันก็คือผ้ากระสอบ: ฉันถ่อมใจด้วยการอดอาหาร และคำอธิษฐานของฉันกลับคืนสู่อกของฉันเอง
14 ฉันประพฤติตนเหมือนว่าเขาเป็นเพื่อนหรือพี่ชายของฉัน: ฉันคำนับอย่างหนักเหมือนคนที่ไว้ทุกข์ให้แม่ของเขา
15 แต่ในความยากลำบากของพวกเขาพวกเขาดีใจและรวมตัวกัน: แท้จริงแล้วสิ่งที่น่าสังเวชรวมตัวกันต่อต้านฉันและฉันก็ไม่รู้ พวกเขาทำให้ฉันน้ำตาไหลและไม่หยุด:
16 ด้วยการเยาะเย้ยอย่างหน้าซื่อใจคดในงานเลี้ยงพวกเขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันข้าด้วย
17 ท่านท่านจะมองไปอีกนานแค่ไหน? ช่วยชีวิตฉันจากการทำลายล้างที่รักของฉันจากสิงโต
18 ฉันจะขอบคุณเจ้าในที่ชุมนุมใหญ่: ฉันจะสรรเสริญเจ้าในหมู่คนจำนวนมาก
19 อย่าให้ผู้ที่เป็นศัตรูกับเราจงเปรมปรีดิ์เหนือข้าและอย่าให้เขาขยิบตาด้วยการเกลียดชังข้าโดยไร้เหตุ
20 เพราะเขาไม่พูดอย่างสันติ แต่เขาคิดแผนการหลอกลวงต่อบรรดาผู้ที่สงบเงียบในแผ่นดิน
21 เออเขาทั้งหลายอ้าปากกว้างใส่ข้าและพูดว่า "อ้าฮาอ้าตาเราเห็นแล้ว"
ข้า แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าข้า แต่พระเยโฮวาห์ 22 พระองค์ทอดพระเนตรสิ่งนี้มาแล้วขออย่าทรงนิ่งเงียบข้า แต่พระองค์
23 จงตื่นตัวและตื่นเถิดต่อการพิพากษาของข้าพระเจ้าของข้าพระองค์และพระเจ้าของข้าพระองค์
24 ข้า แต่พระเยโฮวาห์พระเจ้าของข้าพระองค์ขอทรงพิพากษาข้าพระองค์ตามความชอบธรรมของพระองค์ และอย่าให้พวกเขาชื่นชมยินดีในตัวฉัน
25 อย่าให้พวกเขาพูดในใจพวกเขาว่าเราจะเอามันไปด้วยอย่าให้พวกเขาพูดว่าเรากลืนเขาแล้ว
26 ขอให้พวกเขาละอายใจและนำไปสู่ความสับสนด้วยกันซึ่งเปรมปรีดิ์เมื่อได้รับบาดเจ็บของฉัน: ให้พวกเขาสวมความอัปยศและความอับอายขายหน้า
27 ขอให้พวกเขาโห่ร้องด้วยความยินดีและยินดีผู้ซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งความชอบธรรมของข้าพระองค์ให้เขาพูดต่อไปว่า `ขอพระเยโฮวาห์ทรงเบิกบานเถิด
28 และลิ้นของข้าจะพูดถึงความชอบธรรมของเจ้าและคำสรรเสริญของพระองค์ตลอดวัน