ขอให้มีความสุขในวันนักบุญหรือคนตายกับคนที่คุณรัก
วันที่ 1 พฤศจิกายนเป็นวันที่วันนักบุญทั้งหลายมีการเฉลิมฉลองในหลายพื้นที่ของโลก การเฉลิมฉลองนี้มีรากฐานมาจากประเพณีคาทอลิกและมีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นเกียรติและรำลึกถึงนักบุญและผู้พลีชีพทุกคน ทั้งที่รู้จักและไม่เปิดเผยตัวตน ซึ่งเชื่อกันว่าได้รับรัศมีภาพจากสวรรค์ นอกจากนี้ยังเป็นโอกาสรำลึกถึงผู้ที่เรารักซึ่งจากไปและเชื่อว่าอยู่บนสวรรค์
ต้นกำเนิดของวันนักบุญทั้งหลายย้อนกลับไปในคริสตศตวรรษที่ 4 เมื่อสมเด็จพระสันตะปาปาโบนิฟาซที่ 4 ทรงอุทิศวิหารแพนธีออนในโรมเพื่อเป็นสถานที่สักการะที่อุทิศให้กับพระแม่มารีและมรณสักขี วันที่ 1 พฤศจิกายน ต่อมาได้รับการสถาปนาโดยสมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 3 ในศตวรรษที่ 8 และต่อมาในศตวรรษที่ 9 สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 4 ได้ทรงขยายการเฉลิมฉลองนี้ไปยังคริสตจักรคาทอลิกทั้งหมด
ในหลายวัฒนธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีประเพณีคาทอลิกที่หยั่งรากลึก วันนักบุญเป็นวันแห่งการใคร่ครวญ ความจงรักภักดี และการเยี่ยมชมสุสาน ผู้คนไปที่หลุมศพของคนที่คุณรักเพื่อทำความสะอาด ตกแต่งด้วยดอกไม้และจุดเทียนเพื่อรำลึกถึงพวกเขา
ในวันนี้ พระศาสนจักรเฉลิมฉลองงานเลี้ยงอันศักดิ์สิทธิ์สำหรับผู้วายชนม์ทุกคนที่เอาชนะไฟชำระ ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ ได้รับนิมิตอันเป็นสุข และชื่นชมกับชีวิตนิรันดร์ในที่ประทับของพระเจ้า ด้วยเหตุนี้จึงเป็น "วันนักบุญทั้งหลาย" ไม่ได้มีการเฉลิมฉลองเฉพาะเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ได้รับพรหรือนักบุญที่อยู่ในรายชื่อผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นนักบุญและผู้ที่คริสตจักรเฉลิมฉลองในวันพิเศษของปีเท่านั้น มีการเฉลิมฉลองเพื่อเป็นเกียรติแก่ทุกคนที่ไม่ได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบุญแต่ได้ดำเนินชีวิตต่อพระพักตร์พระเจ้าในคริสตจักรที่มีชัยชนะของพระองค์แล้ว
วันแห่งความตายเป็นการเฉลิมฉลองแบบดั้งเดิมที่มีต้นกำเนิดก่อนฮิสแปนิกเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้เสียชีวิต มีการเฉลิมฉลองส่วนใหญ่ในเม็กซิโก แม้จะอยู่ในภูมิภาคอื่นๆ ที่มีอิทธิพลทางวัฒนธรรมเม็กซิกันเช่นกัน แต่จะมีขึ้นในวันที่ 1 และ 2 พฤศจิกายน ซึ่งเป็นวันที่ตรงกับการเฉลิมฉลองของชาวคาทอลิกในวันออลเซนต์สและวันออลโซลส์.
วันหยุดนี้เป็นการผสมผสานระหว่างความเชื่อของชนพื้นเมืองและประเพณีคาทอลิกที่ผู้ล่าอาณานิคมชาวสเปนนำมารวมกัน ในโลกยุคก่อนฮิสแปนิก ความตายไม่ได้ถูกมองว่าเป็นจุดจบที่ชัดเจน แต่เป็นเวทีในวงจรการดำรงอยู่ที่กว้างขึ้น คนตายยังคงมีชีวิตอยู่บนอีกระนาบหนึ่ง และในช่วงวันแห่งความตาย เชื่อกันว่าพวกเขาจะกลับไปสู่โลกแห่งสิ่งมีชีวิตเพื่อกลับมารวมตัวกับคนที่พวกเขารัก
การเฉลิมฉลองนี้โดดเด่นด้วยแท่นบูชาหลากสีสันที่เต็มไปด้วยเครื่องบูชาซึ่งรวมถึงรูปถ่ายของผู้ตาย อาหาร ดอกไม้ (โดยเฉพาะดอกดาวเรือง) เทียน ธูป และวัตถุอื่นๆ ที่มีความหมายต่อผู้ตาย แท่นบูชาเหล่านี้ไม่เพียงแต่ทำหน้าที่รำลึกถึงผู้ที่ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วเท่านั้น แต่ยังเพื่อนำทางดวงวิญญาณของผู้ตายกลับบ้านไปหาผู้เป็นที่รักที่ยังมีชีวิตอยู่อีกด้วย
สัญลักษณ์ที่โดดเด่นอีกประการหนึ่งของวันหยุดนี้คือ "La Catrina" ซึ่งเป็นร่างโครงกระดูกที่แต่งตัวหรูหรา ซึ่งแสดงถึงแนวคิดที่ว่า ไม่ว่าเราจะร่ำรวยหรือสถานะในชีวิตใดก็ตาม เราทุกคนก็ต้องเผชิญกับชะตากรรมเดียวกันคือความตาย
ตลอดเวลาที่ผ่านมา วันแห่งความตายได้รับการยอมรับจากประเพณีและความหมายอันยาวนาน ในปี พ.ศ. 2551 ยูเนสโกได้รวมมรดกดังกล่าวไว้ในรายการมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของมนุษยชาติ โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญในฐานะการแสดงออกทางวัฒนธรรมที่รวมชุมชนเป็นหนึ่งเดียวและสร้างความรู้สึกถึงอัตลักษณ์
กล่าวโดยย่อ วันแห่งความตายเป็นการเฉลิมฉลองที่ให้เกียรติความทรงจำของผู้ตาย ตระหนักถึงความเป็นคู่ของชีวิตและความตาย และเสริมสร้างความสัมพันธ์ในชุมชนและครอบครัว เป็นการแสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมเม็กซิกันยอมรับและเคารพความตายอย่างไร โดยมองว่าความตายไม่ใช่จุดสิ้นสุด แต่เป็นส่วนสำคัญของวงจรชีวิต
ขอบคุณสำหรับการประเมินเชิงบวกของคุณ
เราขออวยพรให้เพื่อน ๆ ทุกคน!
พระเจ้าคือความรัก!
สุขสันต์วันนักบุญทั้งหลายและวันแห่งความตาย!