Риёзус солиҳийн

Juda manoli hadislar

Şeyh, imom, mukhakik olim, ҳofizlarning yўlboshchisi, avliyolarning bayroqdori, kўplab ilm va fanlar bilimdoni, manfaatli tasnifotlar sohibi, ўz zhonini Alloning dini nusrati uchun tikkan, ilm va ibodat oras ini zhamlagan Allohning orif bandalaridan biri, parghezkor, zohid, sünnet va dinni tiriltiruvchi Ebu Zakariyo Yaho ibn Sharaf (ibn Murriy) ibn Hasan ibn Hüseyin ibn Muhammed ibn Zhumaa ibn Khizom al-Hizomiy an-Nawawiy, Dimashqiy, Shofeyidir.

Kunyalari - Abu Zakariyo, laqablari Muhiddin. Cephane Alloga tavozu qilib, Muhiddin deb laqablanishni kariҳ kўrganlar. Chunki din doimiy khayot va sobit bulgan narsadir, tiriltiruvchi kishiga mutozh emasdir, deb aitardiler. (“Muhiddin” – dinni tiriltiruvchi, degan ma’noni anglatadi.) Lakhmiy u zot khaqida: “Meni Muhiddin deb ataydiganları toz tutmayman, deb aitdilar”, deydilar.

Bu zot Dimashқning қishloqlaridan biri Navoda 631-ҳizhriy sana, muharrem oyining ўrtasidagi ўn kunlikda dunyoga keldilar. Navo bilan Dimashk orasi ikki margaladan ozrok masofadir. Hozirgi'de 100 km'lik körelme görüldü.

Imom Zakhabiy tarikh kitoblarida "Navo" sўizida vov harfinden keyin alif bulmaydı, cephane uni qўyish ham zhoiz, deb aitdiler.

Şeyh Tozhuddin Subkiy imom Navaviy “Dorul khadis ashrafiyya” ga bosh mudarris etib tayinlanhanida kuyidagi sherni bitib, unda Navo suziga vov harfidan keyin alifni kiritganlar.