Surah Tawbah

Surah Tawbah met Urdu en Engels Vertaling

Sūrat al-Tawbah (Arabisch: سورة التوبة, "The Berouw"), ook bekend als al-Barā'ah ( "The verstoting") [1] is het negende hoofdstuk van de Qur'an. Het bevat 129 verzen en is één van de laatste Medina hoofdstukken. Het is de enige soera van de koran die niet begint met de basmala. Deze Surah werd onthuld op het moment van de Slag van Tabuk.

Vers 37 documenteert het verbod op nasī', de berekening van intercalatie voor de maankalender door de priesters van de Banu Kinana stam van de Qoeraisj. Zulks werd herhaald door Mohammed tijdens de afscheidspreek op de berg Arafat, die in de afscheidsbedevaart was naar Mekka 9 Dhu al-Hijjah 10 AH.

Volgens Zayd ibn Thabit, toen de Koran voor het eerst werd opgesteld, vond hij de laatste verzen van deze surah in het bezit van Abu'l-Khuzayma al-Ansari en niemand anders. In een ander account, Oebai ibn Ka'b geïnformeerd Zayd dat de profeet leerde hem het einde van dit surah en reciteerde dezelfde verzen. Sommigen, zoals Ibn Hazm, suggereerde dat Abu Khuzayma was de enige die de laatste verzen in schriftelijke vorm hebben, aangezien Zayd en anderen hen had opgeslagen.