Surah Tawbah

Sura Tawbah z Urdu i angielskie

Sura al-Tawbah (arab سورة التوبة "skruchy"), znany również jako al Barā'ah ( "The repudiation") [1], dziewiąty rozdział Koranu. Zawiera ona 129 wersów i jest jednym z ostatnich rozdziałów Medyny. Jest to jedyny sura Koranu, które nie zaczynają się od bismallah. Ten Sura została ujawniona w czasie bitwy pod Tabuk.

Werset 37 dokumentuje zakaz nasī', obliczenie wtrącenie do kalendarza księżycowego przez kapłanów z plemienia Banu Kinanah z Kurajszytami. Ten zakaz powtórzono Mahometa w Pożegnanie kazania na górze Arafat, który został dostarczony w ciągu całej drogi Pożegnanie Mekka 9 Dhu al Hijjah 10 Ah.

Według Zayd ibn Thabit, kiedy Koran został najpierw kompilowany znalazł ostatnie wersy tej Sura w posiadaniu Abu al-al-Ansari Khuzayma i nikt inny. W innym koncie, Ubay ibn Ka'b poinformował Zayd że Prorok nauczył go do końca tego Sura i recytował te same wersy. Niektórzy, jak Ibn Hazm, zasugerował, że Abu Khuzayma był jedynym mieć ostatnie wiersze w formie pisemnej, jak i inni Zayd zapamiętać je.