رسائل ابن العربى و ابن سينا

Książka o astronomii i tajemnicach świata magii, dżinów i hipnozy

Księga autora Listów Ibn Arabiego i autor 4 innych książek.

Muhammad ibn Ali ibn Muhammad ibn Arabi al-Hatmi al-Ta'i al-Andalus, znany jako Muhyi al-Din ibn Arabi, jest jednym z najbardziej znanych mistyków. Jego wyznawcy i inni sufi nazywali go „Wielkim Szejkiem” i dlatego przypisuje się mu zakon Akbariya Sufi. Urodził się w Murcji w Andaluzji w miesiącu Ramadan w roku 558 AH, co odpowiada 1164 rne, dwa lata przed śmiercią szejka Abd al-Qadir al-Jilani. Zmarł w Damaszku w 638 r., co odpowiada 1240 r. n.e. Został pochowany u podnóża góry Qassioun.

Jest andaluzyjskim uczonym mistycznym, poetą i filozofem, którego prace nabrały wielkiego znaczenia nawet poza światem arabskim. Napisał ponad 800, ale przetrwało tylko 100. Jego nauki kosmologiczne nabrały wielkiego znaczenia w wielu częściach świata islamskiego.

Jego wyznawcy i uczniowie z Sufi nazywali go wieloma tytułami, m.in.: Wielki Szejk, wódz odkrywców, bogate morze, morze prawd, imam śledczych, Muhyi al-Din, sułtan znawcy.

jego biografia

Ibn Arabi był mistykiem, poetą i filozofem, urodzonym w Murcji, w Hiszpanii, siedemnastego Ramadanu (lub dwudziestego szóstego lipca 1165 r.). Ibn Arabi jest znany sufim jako (Szejk al-Akbar) lub Muhyiddin Ibn Arabi i jest uważany za jednego ze świętych w sufizmie. Na Bliskim Wschodzie znany był jako Największy Szejk Muhyiddin Ibn Arabi.

Chociaż jest wyznawcą sekty sunnickiej, jego pisma o dwunastu imamach mają wielkie znaczenie dla szyitów. Istnieje wiele kontrowersji dotyczących jego doktryny orzecznictwa, ponieważ niektórzy uważają, że Ibn Arabi należał do pozornej doktryny.

Nauki Ibn Arabi rozprzestrzeniły się z ogromną prędkością na całym świecie. Jego pisma nie ograniczały się do elitarnych muzułmanów, ale trafiły do ​​niższych klas społecznych w wyniku rozprzestrzeniania się sufickiego przypływu. Dzieła Ibn Arabiego zostały również przetłumaczone na perski, turecki i urdu (język powszechnie używany w Pakistanie i Indiach, pisany pismem arabskim). Ponad nim duża liczba poetów była wyznawcami szkoły sufickiej, a idee Ibn Arabiego były dla nich wielką inspiracją.

Rodzina Ibn Arabi wywodzi się z różnych i nakładających się na siebie początków, na przykład jego ojciec był Arabem z jednego z najbardziej znanych i prominentnych plemion arabskich, plemienia Tai. Jeśli chodzi o jego matkę, była ona Berberką mieszkającą w Afryce Północnej.

W swoich pismach Ibn Arabi odniósł się do swojego zmarłego wujka Yahya al-Sinhaji (z Sanhaja), ponieważ jego wujek był bogaty i piastował stanowisko gubernatora miasta Tlemcen, ale po spotkaniu z mistycznym szejkiem opuścił swoją pozycję, by praktykować mistycyzm .

Ojciec Ibn Arabiego, Ali Ibn Muhammad, służył w armii gubernatora Murcji znanego jako Ibn Mardanish. Kiedy ten ostatni zmarł w 1172 r., ojciec Ibn Arabiego zwrócił się do służby u sułtana Almohadów, Abu Yaqub Yusufa I, a tym samym powrócił do pracy rządowej, a jego rodzina przeniosła się z nim z Murcji do Sewilli. Tam Ibn Arabi dorastał na dworze władcy i przeszedł szkolenie wojskowe. Jako dorosły był sekretarzem gubernatora Sewilli. Ożenił się z kobietą o imieniu Maryam z jednej z wybitnych rodzin.