مهرجان - مخترتش اهلي ولا اصحاب

Festiwal „Mukhtarsh Ahli and Not My Friends” Mohamed El Fannan, Richa Costa i Samara Now 2020

Teksty festiwalu

Moja rodzina, moi towarzysze, a nie kolor, makijaż i moje ciało

Nie chcę zostawić mojej ukochanej, a nie nazwiska rodziny w moim imieniu

Nie sądzę, żeby akcent mojej matki, wizytówka Leah, był nerwowy i pozbawiony ojca

Kto się ode mnie odwrócił, poczułem się skrócony, jestem zagubiony, moje serce jest zmęczone

A kto mnie spotka, a Prorok mi odpowie, boję się samotności we mnie

Ktoś ze mną walczy, ukryj mnie, są łzy, moje serce zawsze boli

Milczę, moje siostry mówią, mój głos nie jest słyszalny i niewygodny

Moje imię jest na mojej karcie. Nie noszę go. Jestem poza zasięgiem moich możliwości. Nie potrzebuję mojego domu

Ani moje życie nie boi się mojego strachu, ani chciwości, która będzie strzegła moich sióstr

Nie sądzę, żeby ludzie lubili moje sprawy

Nie przychodzę do mnie, Panie, najmilszy z nas, On idzie za nami, wystarczą nam Twoje oczy

W morzu, unosząc się, wysoko, na falach i odpoczywając, a ja nie opuszczę umysłu, zostawiając mnie samego

Moja historia, mój Panie, moje książki, moje zdrowie, brak dobrego samopoczucia i ludzie zamierzają tego dotknąć

Moje cechy czegoś nie będą mnie niepokoić. Moje życie mi wystarcza, a moje życie jest na mojej warcie i na kolei

Coś towarzyszy kolei i będziesz chodził, ale chcę, aby jego szczęka nie była spadkobiercą ani właścicielem firmy

I mieszanie i spacery po basenie, siostry, nie, nie, nie ma sióstr. Wszystkie są filmami, wszystkie historie

Rozmawiają ze względu na nasienie, moje serce jest zmęczone i nie ma

Mój kraj nie jest jak moja rodzina, moja ziemia nie jest wolna, a moja droga nie

Na moich plecach, Panie, najdelikatniejszy z nas, jedyny, który nam wystarczy, wystarczą nam Twoje oczy