Alfiyyah Ibn Malik, sesli ve okumalı, bin iki ayetten oluşan manzum bir metindir.
İmamın organize ettiği
Muhammed bin Abdullah bin Malik Al-Ta'i Al-Jiyani, açıklamalar ve dipnotlarla yorum yapmak için acele eden bilim adamlarının ve yazarların dikkatini çektiği için en önemli gramer ve dil sistemlerinden biridir. Ebu Abdullah olarak bilinen bin Abdullah bin Malik Al-Ta'i Al-Jiyani, H. 672 yılında öldü.[8] H. 7. yüzyılın en önemli gramercilerinden biri olan dilbilimci ve gramerci Endülüs'te doğdu, Levant'a göç etti, Şam'a yerleşti ve birçok kitap yazdı. Ebu Ali el-Şalubin gibi bir dizi Endülüs alimi yanında eğitim gördü, ardından Doğu'ya giderek Halep'e gitti ve İbnü'l-Hacib ve İbn Yaiş'ten daha fazla şey öğrendi. Gramer ve dil imamı ve Arap şiiri, okumaları ve hadis rivayeti alimi idi ve onun hakkında söylenenler, şiir bestelerini kolaylaştırdığı, bu da onu Alfiya da dahil olmak üzere birçok şiir sistemini terk etmesine neden oldu. şifanın yanı sıra üç bin âyet ve diğerlerine yeter.İbn Malik bir imam, münzevi ve dindardı, İlme düşkündü ve onu ezberledi, öyle ki öldüğü gün şiirin sekiz âyetini ezberledi ve ünlüydü. çok okuması ve çabuk tefsiri olduğu için, kitaplardan yerlerine bakmadan ezberinden hiçbir şey yazmamış ve sadece namaz kılarken veya Kur'an-ı Kerim okurken veya tasnif ederken veya okurken görülüyordu. Ve vefatına kadar (12 Şaban 672 H. - 21 Şubat 1274 H.) Şam'da vefat edinceye kadar bu vaziyette kaldı ve namazı Emevî Camii'nde kılındı.