महात्मा फुले साहित्य

महात्मा फुले - सावित्रीबाई फुले यांची सर्व पुस्तके (समग्र). तसेच इतर पुस्तके

महात्मा फुले - सावित्रीबाई फुले यांची सर्व पुस्तके (समग्र व्मय) आणि चरित्र. तसेच इतर पुस्तके : छत्रपती शिवाजी महाराज , डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर गौरवग्रंथ, क्रांतिसुक्ते ork, क sos भाऊरपती पाटील पाटील, महात्मा गांधी समाविष केली आहेत आहेत आहेत.

Mahatma Jotiba Fule Lekhan Sahitya (Marathi, Hintçe Kitaplar)

Mahatma Phule kitapları

Gulamgiri ((Kölelik)

Tritiya Ratna

Powada: Chatrapati Shivajiraje Bhosle Yancha, [Shivaji Maharaj'ın Hayatı]

Powada: Vidyakhatyatil Brahman Pantoji

Brahmananche Kasab

Shetkarayacha Aasud (Kültivatörün Kamçısı)

Satsar Ank 1, 2

yatsı

Gramjoshya sambhandi jahir kabhar

Satyashodhak Samajokt Mangalashtakasah Sarva Puja-vidhi

Sarvajanik Satya Dharma Poostak

Sarvajanik Satya Dharmapustak

Akhandadi Kavyarachana

Asprushyanchi / Dalit Kaifiyat

Kitapları kastçılığa ve hurafelere karşıdır. Bu uygulama aynı zamanda onun otobiyografisini de içeriyor.

Gandhiji, "İnsanlar bana Mahatma diyor ama Jotirao Phule gerçek bir Mahatma'ydı" demişti. -Haribhau Narke

Lokahitawadi, Mahatma Phule, Savitribai Phule, Dnyanoji Mahadev, Godkar, Ranade, Gopal Ganesh Agarkar, Rajarshi Shahu Maharaj, Tukadoji Maharaj, Ghadge baba, Babasaheb Ambedkar, Swatantryaveer Vinayak Damodar Sawarkar, Hamid Dalwai ve Prabodhankar Thackeray vardı. Böylesine kesintisiz bir gerilim, Hindistan'daki başka hiçbir eyaletin talihi olmamıştır. Ve onları, her biri bilgili bir guru tarafından yönetilen sosyal reformcular için öğrenme okulları olarak düşünürsek, o zaman Mahatma Phule hepsinin bilgili gurusuydu. --- Dr Narendra Dabholkar, Maharashtra Andhashraddha Nirmulan Samiti (Panvel'de gelenek ve hurafe üzerine yaptığı konuşmada)

MAHATMA JYOTIRAO GOVINDRAO PHULE: on dokuzuncu yüzyılda Maharashtra'nın sosyal reformcuları arasında eşsiz bir konuma sahiptir. Diğer reformcular, kadınların statüsüne ve haklarına özel vurgu yaparak aile ve evlilik gibi sosyal kurumların reformuna daha fazla odaklanırken, Jotirao Fule, milyonlarca insanın yüzyıllardır altında eziyet çektiği adaletsiz kast sistemine karşı ayaklandı. Özellikle, dokunulmazların davasını cesaretle savundu ve daha fakir köylüler için sopayı eline aldı. Onların haklarının militan bir savunucusuydu. Fırtınalı yaşamının öyküsü, gerici güçlere karşı amansızca yürüttüğü kesintisiz bir mücadelenin ilham verici destanıdır. Dikkate değer olan, her türlü baskıya karşı bir kez bile yılmadan direnmesi ve her zaman kanaatleri doğrultusunda hareket etmesiydi. Narayan Mahadeo Parmanand gibi Maharashtra'daki sosyal ortamın bazı keskin gözlemcileri, yaşadığı dönemde onun büyüklüğünü kabul etmiş olsalar da, onun hizmetinin ve kitleleri yüceltmedeki fedakarlığının takdiri ancak son yıllarda artmaktadır.

Sosyal hayat:

Kadınların ve alt kastın eğitiminin önceliği hak ettiğine inanıyordu. Bu nedenle, evinde karısı Savitribai'yi eğitmeye başladı ve Ağustos 1848'de kız okulu açtı. Jotiba'nın ortodoks muhalifleri öfkeliydi ve ona karşı acımasız bir kampanya başlattılar. Onların kötü niyetli propagandasıyla cesaretini kırmaya yanaşmadı. Dokunulmazların öğrenci olarak kabul edildiği bir okulda hiçbir öğretmen çalışmaya cesaret edemediğinden, Jotirao karısından okulundaki kızlara öğretmenlik yapmasını istedi. Okula giderken üzerine taşlar ve tuğla sopaları atıldı. Gericiler, Jotirao'nun babasını, kendisini oğlunun faaliyetlerinden ayırmazsa korkunç sonuçlarla tehdit ettiler. Baskıya boyun eğen Jotirao'nun babası, her ikisi de asil çabalarından vazgeçmeyi reddettiği için oğlundan ve gelininden evini terk etmelerini istedi.

Satya Shodhak Samaj

Hindistan'daki Brahman egemenliğinin tarihini takip ettikten sonra Jyotirao, Brahminleri tuhaf ve insanlık dışı yasalar yapmakla suçladı. Yasaların "şudraları" bastırmak ve onlara hükmetmek için yapıldığı sonucuna vardı. 1873'te Jyotiba Phule, Satya Shodhak Samaj'ı (Gerçeği Arayanlar Topluluğu) kurdu. Örgütün amacı, alt kastlardan insanları Brahminlerin baskısından kurtarmaktı.