Psalm 106

Uitstekende Psalm

1 Looft de Heer. O dank de HERE; want hij is goed: want zijn genade duurt tot in eeuwigheid.

2 Wie kan de machtige daden van de Heer uitspreken? wie kan al zijn lof uitspreken?

3 Zalig zijn zij die het oordeel bewaren, en hij die te allen tijde rechtvaardigheid doet.

4 Gedenk mij, HEER, met de gunst die u aan uw volk schenkt: o bezoek mij met uw heil;

5 Opdat ik het welzijn van uw uitverkorenen mag zien, dat ik mij verheug in de vreugde van uw volk, dat ik roem met uw erfdeel.

6 We hebben gezondigd met onze vaderen, we hebben ongerechtigheid begaan, we hebben goddeloosheid begaan.

7 Onze vaders hebben uw wonderen in Egypte niet begrepen; zij herinnerden zich niet de veelheid van uw barmhartigheden; maar provoceerde hem aan de zee, zelfs aan de Rode zee.

8 Niettemin redde hij ze omwille van zijn naam, opdat hij zijn macht zou bekend maken.

9 Hij bestrafte ook de Rode Zee, en deze was opgedroogd; dus leidde hij hen door de diepten, zoals door de woestijn.

10 En hij redde ze van de hand van hem die hen haatte, en verloste ze van de hand van de vijand.

11 En de wateren bedekten hun vijanden: er was er niet één meer over.

12 Toen geloofden zij zijn woorden; ze zongen zijn lof.

13 Zij hebben spoedig zijn werken opgegeven; zij wachtten niet op zijn raad:

14 Maar begeerte buitengewoon in de woestijn en verzocht God in de woestijn.

15 En hij gaf hun hun verzoek; maar stuurden magerheid in hun ziel.

16 Zij waren jaloers op Mozes, ook in het kamp, ​​en Aäron, de heilige van de HEER.

17 De aarde opende en verslond Dathan en bedekte het gezelschap van Abiram.

18 En er ontstond een vuur in hun gezelschap; de vlam verbrandde de goddelozen.

19 Ze maakten een kalf in Horeb en aanbaden het gesmolten beeld.

20 Zo veranderden ze hun glorie in de gelijkenis van een os die gras eet.

21 Zij vergaten God, hun redder, die grote dingen in Egypte had gedaan;

22 Wonderlijke werken in het land van Ham, en vreselijke dingen aan de Rode Zee.

23 Daarom zei hij dat hij ze zou vernietigen als Mozes, zijn uitverkorene, niet voor hem in de bres stond om zijn toorn af te wenden, anders zou hij ze vernietigen.

24 Ja, zij verachtten het aangename land, zij geloofden zijn woord niet:

25 Maar murmureerde in hun tenten en luisterde niet naar de stem van de Heer.

26 Daarom hief hij zijn hand tegen hen op om hen in de woestijn omver te werpen:

27 Om hun zaad ook onder de natiën omver te werpen en hen in de landen te verstrooien.

28 Ze voegden zich ook bij Baalpeor en aten de slachtoffers van de doden.

29 Zo veroorzaakten zij hem tot toorn over hun uitvindingen: en de plaag brak op hen in.

30 Toen stond Pinechas op en voerde het oordeel uit; en zo werd de plaag opgehouden.

31 En dat werd hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.

32 Zij maakten hem ook boos op de wateren van strijd, zodat het Mozes omwille van hen slecht werd.

33 Omdat zij zijn geest uitlokten, zodat hij onverstandig met zijn lippen sprak.

34 Zij hebben de natiën niet vernietigd, over wie de HERE hun geboden heeft:

35 Maar werden onder de heidenen vermengd en leerden hun werken.

36 En zij dienden hun afgoden, die voor hen een strik waren.

37 Ja, zij offerden hun zonen en hun dochters aan duivels,

38 En vergoten onschuldig bloed, ja, het bloed van hun zonen en van hun dochters, die zij offerden aan de afgoden van Kanaän; en het land werd vervuild met bloed.

39 Zo werden ze verontreinigd met hun eigen werken en gingen ze hoeren met hun eigen uitvindingen.

40 Daarom ontstak de toorn des Heren tegen zijn volk, in zoverre dat hij zijn eigen erfenis verafschuwde.

41 En hij gaf ze in de hand van de heidenen; en die hen haatten, heersten over hen.

42 Hun vijanden onderdrukten hen ook en zij werden onder hun hand onderworpen.

43 Vaak heeft hij ze bevrijd; maar zij provoceerden hem met hun raad en werden vernederd wegens hun ongerechtigheid.