廣欽老和尚法語集(2020)

Stary mnich urodził się w hrabstwie Hui'an w prowincji Fujian 26 dnia 10 miesiąca księżycowego w 18 roku panowania Guangxu z dynastii Qing (1892 r.) Jego zwyczajowe nazwisko brzmiało Huang, a jego imię brzmiało Wenlai Ze względu na trudną sytuację rodzinną jego brat nie miał pieniędzy na małżeństwo.Kiedy Shi miał cztery lata, rodzice sprzedali go rolnikowi o imieniu Li w hrabstwie Jinjiang jako adoptowanego syna.

Stary mnich urodził się w hrabstwie Hui'an w prowincji Fujian 26 dnia 10 miesiąca księżycowego w 18 roku panowania Guangxu z dynastii Qing (1892 r.) Jego zwyczajowe nazwisko brzmiało Huang, a jego imię brzmiało Wenlai Ze względu na trudną sytuację rodzinną jego brat nie miał pieniędzy na małżeństwo.Kiedy Shi miał cztery lata, rodzice sprzedali go rolnikowi o imieniu Li w hrabstwie Jinjiang jako adoptowanego syna. Jego adopcyjna matka była wegetarianką, a nauczyciel dobrowolnie poszedł za jej matką i został wegetarianinem, gdy miał siedem lat. Kiedy jego najstarsi adopcyjni rodzice umierali jeden po drugim, Shi natychmiast udał się do Nanyang, aby zarobić na życie i wraz z miejscową ludnością wyruszał w góry, aby ścinać i transportować drewno.Pewnego dnia przepowiedział, że coś stanie się z lekkim wózkiem i ostrzegł jego koledzy, żeby na nim nie jeździli. Wózek rzeczywiście spadł w dolinę, a niektórzy koledzy żartowali, że tak się stanie. Skoro jesteś bogiem wiedzy i wegetarianinem, dlaczego nie wrócisz do swojego rodzinnego miasta w Quanzhou, aby praktykować taoizm? Wydawało się, że nauczyciel coś sobie uświadomił i popłynął łodzią z powrotem do Fujian.

W 1927 roku, gdy mistrz miał trzydzieści sześć lat, został wyświęcony na mnicha przez Mistrza Ruixiafanga w Świątyni Chengtian w Quanzhou. Nazywał się Zhaojing. To znaczy zaczyna od najbardziej podstawowej pracy na stokach, a następnie przyjmuje święcenia kapłańskie w wieku czterdziestu dwóch lat. Opat odwrócił się, a stary mnich nauczył go „jeść to, czego inni nie jedzą i robić to, czego inni nie robią, a dowiesz się później!” Ponieważ był niepiśmienny i chudy, często był prześladowany, ale mistrz zniósł upokorzenie i był zdecydowany to zrobić.Zdecydowany ciężko kultywować, wykonywać ciężką pracę i wykonywać skromną pracę, bez żadnego żalu. W ciągu ostatnich kilku lat, dzięki zaletom ascezy „znoszenia upokorzeń i altruizmu”, mój umysł stopniowo się poszerzał i stopniowo pozbyłem się ograniczeń człowieka i siebie. Wśród nich osiągnął realizację „ Nambutsu Samadhi”. Później udał się do skały Bixiao w górze Liangshan, na północ od miasta, aby praktykować medytację. Niespodziewanie przypadkowo wszedł do jaskini tygrysiej. Tygrys mu nie zrobił. Następnego dnia przyprowadził wiele młodych tygrysów skakających i bawiących się wejście do jaskini. Byli bardzo szczęśliwi. To jest „poruszanie serca sercem”. Mieszkańcy u podnóża góry nazywani byli „Mnichem Fuhu”.

Mistrz często wpadał w trans i przez kilka miesięcy nie mógł jeść, poruszać się, a nawet oddychać. Drwal błędnie sądził, że mistrz zmarł i udał się do świątyni Chengtian. Stary mnich Zhuanchen i mistrz Hongyi udali się w górę, aby odwiedź go. Mistrz Hongyi pstryknął trzy razy palcami i powiedział: „Kiedy mistrz wyszedł z Ding, w Quanzhou zapanowała sensacja. Lata Fanci trwały kilka lat (liczba lat jest trudna do ustalenia), później mistrz zszedł z góry i wrócił do świątyni, aby pozostać tam przez około pięć lub sześć lat. W trzydziestym szóstym roku istnienia Republiki Chińskiej (1947 r.) dywizja miała pięćdziesiąt sześć lat i przepłynęła morze z Xiamen w prowincji Fujian na Tajwan na statku British Airways. Potem poszedł za losem i modlił się do Buddy. Miał miejsce incydent, podczas którego w nocy w świątyni Fahua w Tajpej ocalono japońskie duchy. „Owocowy Mnich” stał się sławny na cały Tajwan. Zagraniczni Chińczycy również podziwiali tę nazwę, nawrócili dziesiątki tysięcy uczniów i założyli ponad dziesięć świątyń. W 44. roku istnienia Republiki Chińskiej świątynia Zen Chengtian zbudowana w Tucheng w hrabstwie Taipei została nazwana na pamiątkę jego rodowego domu na kontynencie, Świątynia Zen w Chengtian.

Kiedy mistrz miał ponad osiemdziesiąt lat, oświadczył, że jest bliski porzucenia życia. Po wielokrotnych prośbach swoich uczniów i poproszeniu Mistrza Chanyuna, aby przewodniczył Buddzie Amitabha Siódemce, otrzymał pełne współczucia pozwolenie i przełożył termin. Jednak Mistrz powiedział kiedyś Starszemu Wu Mingowi, że jeśli w przyszłości będzie ponownie nauczał wskazań, opuści ten świat. W 70. roku istnienia Republiki Chińskiej w Kaohsiung zbudowano Świątynię Miaotong. W październiku 74. roku istnienia Republiki Chińskiej nauczał trzech wielkich wskazań. 26. dnia 12. dnia pierwszego miesiąca księżycowego wrócił do świątyni Chengtian na północy, wydawał polecenia jeden po drugim i oznajmił, że zmarł. Następnie poddano go kremacji, a jego szczątki pochowano w świątyniach Chengtian, Guangchengyan i Miaotong. Pierwszego dnia pierwszego miesiąca księżycowego następnego roku dał sygnał do powrotu na południe do świątyni Miaotong. Po przybyciu do świątyni Miaotong dzień i noc intonował imię Buddy. Czasami własnoręcznie łapał drewnianą rybę i pytał swoich uczniów wspólne śpiewanie imienia Buddy. Piątego dnia miesiąca księżycowego wizja nauczyciela była jasna, spokojna i spokojna, nic niezwykłego. Około drugiej po południu nagle powiedział wszystkim: „Nie ma przyjścia, nie odejdzie, nie ma pokolenia”. Skinął głową i uśmiechnął się do uczniów, usiadł i zamknął oczy. Po chwili wszyscy to zobaczyli nauczyciel się nie poruszał, a oni podeszli bliżej, aby przyjrzeć się bliżej i wiedzieli, że nauczyciel już przybył.Na dźwięk recytowania imienia Buddy zmarł on spokojnie w wieku dziewięćdziesięciu pięciu lat.