गुलामगिरी (हिंदी, मराठी)

महात्मा फुले लिखित गुलामगिरी ग्रंथ (हिंदी, मराठी)

Mahatma Jotiba Fule Lekhan Sahitya (Marathi, Hintçe Kitaplar)

Gulamgiri ((Kölelik)

Tritiya Ratna

Powada: Chatrapati Shivajiraje Bhosle Yancha, [Shivaji Maharaj'ın Hayatı]

Powada: Vidyakhatyatil Brahman Pantoji

Brahmananche Kasab

Shetkarayacha Aasud (Kültivatörün Whipcord)

Satsar Ank 1, 2

Ishara

Gramjoshya sambhandi jahir kabhar

Satyashodhak Samajokt Mangalashtakasah Sarva Puja-vidhi

Sarvajanik Satya Dharma Poostak / Dharmapustak

Akhandadi Kavyarachana

Asprushyanchi / Dalit Kaifiyat

Kitapları kastizme ve hurafelere aykırıdır. Bu uygulama aynı zamanda onun otobiyografisini (Charitra) da içerir.

Gandhiji, "İnsanlar bana Mahatma derler ama Jotirao Phule gerçek bir Mahatma'ydı" demişti. -Haribhau Narke

Lokahitawadi (Gopal Hari Deshmukh) 1823'te Maharashtra'da doğdu ve Prabodhankar Thakeray 1973'te öldü. Maharashtra, yaygın halk geleneklerini inceleyen 150 yıllık bir sosyal reformcu geleneğine sahiptir. Lokahitawadi, Mahatma Phule, Savitribai Phule, Dnyanoji Mahadev, Godkar, Ranade, Gopal Ganesh Agarkar, Rajarshi Shahu Maharaj, Tukadoji Maharaj, Ghadge baba, Babasaheb Ambedkar, Swatantryaveer Vinayak Damodar Sawarkar, Hamid Dalankar Thayacker ve Prabodh vardı. Böylesine kesintisiz bir gerginlik, Hindistan'daki başka hiçbir eyaletin serveti olmamıştır. Ve onları sosyal reformcular için öğrenme okulları olarak kabul edersek, her biri öğrenilmiş bir guru tarafından yönetilirse, o zaman Mahatma Phule hepsinin bilgili gurusuydu. --- Dr Narendra Dabholkar, Maharashtra Andhashraddha Nirmulan Samiti (Panvel'de gelenek ve batıl inanç üzerine konuşmasında)

MAHATMA JYOTIRAO GOVINDRAO PHULE: On dokuzuncu yüzyılda Maharashtra'nın sosyal reformcuları arasında benzersiz bir konuma sahiptir. Diğer reformcular, kadınların statüsü ve haklarına özel vurgu yaparak aile ve evliliğin sosyal kurumlarında reform yapmaya daha fazla odaklanırken, Jotirao Fule, milyonlarca insanın yüzyıllardır maruz kaldığı adaletsiz kast sistemine karşı ayaklandı. Özellikle dokunulmazların davasını cesurca savundu ve yoksul köylüler için sopaları aldı. Haklarının militan bir savunucusuydu. Fırtınalı hayatının öyküsü, gerici güçlere karşı amansızca yürüttüğü, sürekli bir mücadelenin ilham verici bir destanıdır. Dikkat çekici olan, her türlü baskıya bir kez bile sarsılmadan ayağa kalkma ve her zaman kendi inancına göre hareket etme yeteneğiydi. Narayan Mahadeo Parmanand gibi Maharashtra'daki sosyal sahnenin bazı keskin gözlemcileri onun yaşamı boyunca büyüklüğünü kabul etseler de, kitleleri neşelendirmek için yaptığı hizmetin ve fedakarlığın takdiri ancak son yıllarda artmaktadır.

Sosyal hayat:

Kadınların ve alt sınıfların eğitiminin önceliği hak ettiğine inanıyordu. Bu nedenle evinde eşi Savitribai'yi eğitmeye başladı ve Ağustos 1848'de kız okulunu açtı. Jotiba'nın ortodoks muhalifleri öfkeliydi ve ona karşı acımasız bir kampanya başlattılar. Kötü niyetli propagandalarının cesaretini kırmayı reddetti. Dokunulmazların öğrenci olarak kabul edildiği bir okulda hiçbir öğretmen çalışmaya cesaret edemediğinden, Jotirao karısından okulundaki kızlara öğretmenlik yapmasını istedi. Okula giderken üzerine taş ve tuğla kasalar atıldı. Gericiler, Jotirao'nun babasını oğlunun faaliyetlerinden ayrı tutmazsa, korkunç sonuçlarla tehdit ettiler. Baskıya boyun eğen Jotirao'nun babası, ikisi de soylu çabalarından vazgeçmeyi reddettikleri için oğlundan ve gelinin evini terk etmelerini istedi.

Satya Shodhak Samaj

Jyotirao, Hindistan'daki Brahmin egemenliğinin tarihinin izini sürdükten sonra, Brahminleri tuhaf ve insanlık dışı yasaları çerçevelemekle suçladı. Yasaların "shudraları" bastırmak ve onları yönetmek için yapıldığı sonucuna vardı. 1873'te Jyotiba Phule, Satya Shodhak Samaj'ı (Hakikat Arayanlar Derneği) kurdu. Örgütün amacı, alt kast mensuplarını Brahminlerin baskısından kurtarmaktı.